#تحلیل_ابیاتی_از_دفتر_پنجم_مثنوی:
حیفم می آید بحث امشب را تمام کنم و در وصف این روحهای بزرگ و این عاشقان واقعی غزلی آتشین از دیوان شمس تقدیمتان نکنم
حسن ختام بحث امشب غزلی از دیوان شمس در وصف جانهای شیرین عاشقان راستین👇👇👇👇👇👇
اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند
کره تند فلک را هر سحرگه زین کنند
چون بتازند آسمان هفتمین میدان شود
چون بخسپند آفتاب و ماه را بالین کنند
ماهیانی کاندرون جان هر یک یونسیست
گلبنانی که فلک را خوب و خوب آیین کنند
دوزخ آشامان جنت بخش روز رستخیز
حاکمند و نی دعا دانند و نه نفرین کنند
از لطافت کوه‌ها را در هوا رقصان کنند
وز حلاوت بحرها را چون شکر شیرین کنند
جسم‌ها را جان کنند و جان جاویدان کنند
سنگ‌ها را کان لعل و کفرها را دین کنند
از همه پیداترند و از همه پنهان ترند
گر عیان خواهی به پیش چشم تو تعیین کنند
گر عیان خواهی ز خاک پای ایشان سرمه ساز
زانک ایشان کور مادرزاد را ره بین کنند
گر تو خاری همچو خار اندر طلب سرتیز باش
تا همه خار تو را همچون گل و نسرین کنند
گر مجال گفت بودی گفتنی‌ها گفتمی
تا که ارواح و ملایک ز آسمان تحسین کنند
لطفا دوستان عزیز این غزل را عمیق بخوانند و لذت نهفته در آن را با جان و دل بنوشند
بنده در این غزل عظمتی می بینم که با خواندنش سراپایم می لرزد
"بهمن دار"👇
این غزل عظیم یاد آور شعری است منسوب به حضرت علی علیه السلام:
اَتزعَمُ انکَ جِرمٌ صغیر
و فیک النطوی العالم الاکبرا
(در صورت اشتباه اصلاح فرمایید)
معنی: ای انسان آیا می پنداری که جرم کوچکی هستی. در حالی که جهانی در تو درج است.
تو یک چیزی ولی چندین هزاری
دلیل از خویش روشن تر نداری
جهان آن تو و تو مانده عاجز
ز تو بیچاره تر کی دید هرگز
استاد سابق خسروی
گروه دبیران ادبیات کشور
https://t.me/joinchat/AAAAAD-djOh0rs4ttCQBcA
حیفم می آید بحث امشب را تمام کنم و در وصف این روحهای بزرگ و این عاشقان واقعی غزلی آتشین از دیوان شمس تقدیمتان نکنم
حسن ختام بحث امشب غزلی از دیوان شمس در وصف جانهای شیرین عاشقان راستین👇👇👇👇👇👇
اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند
کره تند فلک را هر سحرگه زین کنند
چون بتازند آسمان هفتمین میدان شود
چون بخسپند آفتاب و ماه را بالین کنند
ماهیانی کاندرون جان هر یک یونسیست
گلبنانی که فلک را خوب و خوب آیین کنند
دوزخ آشامان جنت بخش روز رستخیز
حاکمند و نی دعا دانند و نه نفرین کنند
از لطافت کوه‌ها را در هوا رقصان کنند
وز حلاوت بحرها را چون شکر شیرین کنند
جسم‌ها را جان کنند و جان جاویدان کنند
سنگ‌ها را کان لعل و کفرها را دین کنند
از همه پیداترند و از همه پنهان ترند
گر عیان خواهی به پیش چشم تو تعیین کنند
گر عیان خواهی ز خاک پای ایشان سرمه ساز
زانک ایشان کور مادرزاد را ره بین کنند
گر تو خاری همچو خار اندر طلب سرتیز باش
تا همه خار تو را همچون گل و نسرین کنند
گر مجال گفت بودی گفتنی‌ها گفتمی
تا که ارواح و ملایک ز آسمان تحسین کنند
لطفا دوستان عزیز این غزل را عمیق بخوانند و لذت نهفته در آن را با جان و دل بنوشند
بنده در این غزل عظمتی می بینم که با خواندنش سراپایم می لرزد
"بهمن دار"👇
این غزل عظیم یاد آور شعری است منسوب به حضرت علی علیه السلام:
اَتزعَمُ انکَ جِرمٌ صغیر
و فیک النطوی العالم الاکبرا
(در صورت اشتباه اصلاح فرمایید)
معنی: ای انسان آیا می پنداری که جرم کوچکی هستی. در حالی که جهانی در تو درج است.
تو یک چیزی ولی چندین هزاری
دلیل از خویش روشن تر نداری
جهان آن تو و تو مانده عاجز
ز تو بیچاره تر کی دید هرگز
استاد سابق خسروی
گروه دبیران ادبیات کشور
https://t.me/joinchat/AAAAAD-djOh0rs4ttCQBcA