آتش طبعت اگر غمگین کند
سوزش از امر ملیک دین کند
آتش طبعت اگر شادی دهد
اندر او شادی ملیک دین نهد
چون که غم بینی تو استغفار کن
غم به امر خالق آمد کار کن
مثنوی دفتر اول
اگر در دل ناگهان احساس غم و اندوه کردی بدان که این غم که در آن لحظه تو را فراگرفته است به امر خداوند آمده و نتیجه فکر و فعل و اندیشه توست و اگر احساس شادمانی کردی بدان که خداوند شادی را همچون پیکی به سراغ تو فرستاده است پس در لحظات غم و اندوه به زمین و زمان بد نگو و افعال و افکار خویش را مورد دقت قرار بده تا بدانی کجا خطا و اشتباهی مرتکب شده ای که فرستاده ای به نام غم سراغت آمده است.
غم و اندوه ارمغان خطاهای نفسانی و آزار و اذیت دیگران است و راه رهایی از غم های سنگین و زجرآور، توبه کردن از ستم هایی است که انسان به خود و دیگران روا داشته است. انسان می تواند با استغفار در پیشگاه خداوند ااز خطاهای پنهان و آشکاری که در طول زندگی آگاهانه و یا غافلانه مرتکب شده است، خود را از غم و اندوه دور سازد.
غم و اندوه، در واقعپیامبران خداوند هستند که از سوی او مأمورند تا ما را متوجه اشتباهات خود کنند و وادارمان سازند که برای رفع آنها چاره ای بیندیشیم. ابتدا عوامل بروز غم ها را بشناسیم و آنگاه در جهت برطرف کردن آن عوامل تلاش کنیم. غم هایی که بر ما چیره می شوند نتیجه شرارت ها و بداخلاقی ها و رفتار و گفتار ناشایست خود ما هستند و نباید دیگران را بخاطر بروز آن غم ها سرزنش کرد. بلکه باید در جهت رفع آن نابسامانی ها و جبران خطاها کوشید.در هنگام شادمانی نیز باید شکر گزار باشیم و بدانیم این شادی نتیجه عملی پسندیده و اندیشه ای صحیح است که از ما سر زده و اکنون میوه فرحبخش آن را برداشت می کنیم.
استاد سابق خسروی
گروه دبیران ادبیات کشور
https://t.me/joinchat/AAAAAD-djOh0rs4ttCQBcA
سوزش از امر ملیک دین کند
آتش طبعت اگر شادی دهد
اندر او شادی ملیک دین نهد
چون که غم بینی تو استغفار کن
غم به امر خالق آمد کار کن
مثنوی دفتر اول
اگر در دل ناگهان احساس غم و اندوه کردی بدان که این غم که در آن لحظه تو را فراگرفته است به امر خداوند آمده و نتیجه فکر و فعل و اندیشه توست و اگر احساس شادمانی کردی بدان که خداوند شادی را همچون پیکی به سراغ تو فرستاده است پس در لحظات غم و اندوه به زمین و زمان بد نگو و افعال و افکار خویش را مورد دقت قرار بده تا بدانی کجا خطا و اشتباهی مرتکب شده ای که فرستاده ای به نام غم سراغت آمده است.
غم و اندوه ارمغان خطاهای نفسانی و آزار و اذیت دیگران است و راه رهایی از غم های سنگین و زجرآور، توبه کردن از ستم هایی است که انسان به خود و دیگران روا داشته است. انسان می تواند با استغفار در پیشگاه خداوند ااز خطاهای پنهان و آشکاری که در طول زندگی آگاهانه و یا غافلانه مرتکب شده است، خود را از غم و اندوه دور سازد.
غم و اندوه، در واقعپیامبران خداوند هستند که از سوی او مأمورند تا ما را متوجه اشتباهات خود کنند و وادارمان سازند که برای رفع آنها چاره ای بیندیشیم. ابتدا عوامل بروز غم ها را بشناسیم و آنگاه در جهت برطرف کردن آن عوامل تلاش کنیم. غم هایی که بر ما چیره می شوند نتیجه شرارت ها و بداخلاقی ها و رفتار و گفتار ناشایست خود ما هستند و نباید دیگران را بخاطر بروز آن غم ها سرزنش کرد. بلکه باید در جهت رفع آن نابسامانی ها و جبران خطاها کوشید.در هنگام شادمانی نیز باید شکر گزار باشیم و بدانیم این شادی نتیجه عملی پسندیده و اندیشه ای صحیح است که از ما سر زده و اکنون میوه فرحبخش آن را برداشت می کنیم.
استاد سابق خسروی
گروه دبیران ادبیات کشور
https://t.me/joinchat/AAAAAD-djOh0rs4ttCQBcA