انسان خردمند

به نظر من در این کشور همه چیز بر خطا و اشتباه است. یکی اینکه هیچ‌کس موقعیت و مسئولیت اجتماعی خود را نمی‌داند و درباره‌ی آن پیش‌اندیشی ندارد و دیگر اینکه به‌جز به هنگام شام و ناهار که مردم روحیه‌ی خوبی دارند و چنین می‌نماید که با هم همنواختی دارند و می‌توانند به خوبی با هم کنار آیند، بقیه‌ی وقت آنها در جدال‌های لفظی و نزاع‌های بی‌معنی می‌گذرد. جانسن‌ها علیه مولین‌ها، پارلمان علیه کلیسا، مردان قلم علیه مردان قلم، درباریان علیه درباریان، سرمایه‌داران علیه تمام مردم، زن‌ها علیه شوهرها، خویشاوندان علیه خویشاوندان، خلاصه جنگی اعلام نشده و بی‌پایان.


#کاندید
#ولتر

@Homo_Sapiens7

چرا فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم ما در دل بعضی از کسان ایجاد هراس می‌کند؛ زیرا غالباً اینان فقط یک وسیله برای تحمل شوربختی خود دارند و آن اینکه با خود بگویند: "روزگار با من سازگار نبود. من بیش از اینکه بودم ارزش داشتم. اگر‌ من ‌محبتی بزرگ یا عشقی بزرگ به کسی نداشته‌ام، علت آن بوده که مردی یا زنی را که شایسته‌ی محبت و عشق باشد، ندیده‌ام. اگر من‌ کتاب خوبی ننوشته‌ام بدان سبب بوده که فراغت و فرصتی برای این کار نداشته‌ام.

اگر من فرزندی نداشته‌ام که زندگیم را وقف او کنم، بدان علت بوده که همسری نیافته‌ام، تا بتوانم با او زندگی کنم. بنابراین انبوهی از استعدادها، ذوق‌ها، امکان‌های به کار نیفتاده و ماندنی در وجود من هست که ارزش زندگی من بسته به آن‌هاست نه به کارهای جزئی که در زندگی انجام داده‌ام."

از نظر اگزیستانسیالیسم، در واقع عشقی جز آنچه به مرحله‌ی تحقق در می‌آید، وجود ندارد. امکان عشق، چیزی جز آنچه از عشق تجلی می‌کند نیست. نبوغی جز آنچه در آثار هنری منعکس است وجود ندارد. نبوغ پروست عبارت است از مجموعه‌ی آثار پروست. نبوغ راسین، مجموعه‌ی تراژدی‌های اوست. خارج از اینها هیچ نیست. چرا برای راسین امکان نگارش تراژدی دیگری قائل شویم؟ در حالی که به طور قطع مطمئنیم که او چنین اثری یه وجود نیاورده است.

فقط واقعیت به حساب می‌آید؛ رویاها، انتظارها و امیدها تنها از این نظر مورد توجه‌اند که ممکن است آدمی را به عنوان رویای ناکامیاب، انتظار بیهوده، و امید ناموفق تعریف کنند. به عبارت دیگر، رویا و انتظار و امید، معرفی کننده‌ی آدمی از نظر منفی است و نه از نظر مثبت.




#اگزیستانسیالیسم_اصالت_بشر
#سارتر

@Homo_Sapiens7

مردم دروغگو هستند. همه‌ی ما دروغگو هستیم. ما دائماً و از روی عادت دروغ می‌گوییم. ما در مورد چیزهای مهم و چیزهای بی‌اهمیت دروغ می‌گوییم. اما معمولاً نه از روی سوء نیت؛ ما به دیگران دروغ می‌گوییم، چون عادت کرده‌ایم به خودمان هم دروغ بگوییم. آن‌ها به کسانی می‌گویند دوست‌شان دارند که ظاهراً از آن‌ها متنفرند.

به چیزی اظهار اعتقاد می‌کنند، در حاای که خلاف آن را انجام می‌دهند. خودشان‌را برحق می‌دانند، در حالی که مرتکب بزرگترین ظلم‌ها و بی‌صداقتی‌ها می‌شوند. اما توی ذهن‌شان، به نوعی باور دارند که کارهایشان درست و عاری از تناقض است. آیزاک نیوتن به این نتیجه رسید که به هیچ کس نباید اعتماد کرد، هیچ‌وقت! او هیچ دوستی نداشت و تصمیم گرفت همیشه بی‌رفیق بماند.

او به این نتیجه رسید که جهان جای ناامن و تاریک است؛ و تنها ارزشِ زندگیِ رقت‌بارش، تواناییِ او در مستند کردن و محاسبه‌ی فلاکتِ آن است. آیزاک برخلاف بدخویی‌اش، بلندپرواز بود. او می‌خواست خطِ سیر قلب انسان‌ها و سرعتِ رنجِ آن‌ها را بداند. دوست داشت نیروی ارزش‌های آن‌ها و جرم امیدهایشان را بداند، و از همه مهم‌تر، می‌خواست رابطه‌ی بین همه‌ی این عناصر را درک کند.


#اوضاع_خیلی_خراب_است
#مارک_منسون

@Homo_Sapiens7

هنگامی که در اسارت آلمانی‌ها بودم، مرد جالبی را می‌شناختم که یسوعی شده بود. داستان وارد شدن او به این فرقه‌ی مذهبی چنین بود: این مرد در زندگی ناکامی‌های زیادی دیده بود. پدرش در زمان کودکیِ وی مرده بود و او را با تنگدستی تنها گذاشته بود. از موسسه‌ای مذهبی کمک خرج می‌گرفت. در این موسسه، پیوسته این نکته را به رخش می‌کشیدند که برای رضای خدا او پذیرفته‌اند. بعداً از بسیاری از احترام‌ها و سرافرازی‌ها که دلخواه کودکان است محروم‌ مانده بود.

در حدود هجده سالگی در یک ماجرای عشقی شکست خورده بود و سرانجام در بیست‌ودو سالگی در خدمت نظام وظیفه با ناکامی مواجه شده بود. این امر بسیار جزئی چون آخرین قطر‌ه‌ی آبی که ظرف را لبریز می‌کند، او را منقلب کرده بود. با این مقدمات، جوان ممکن بود به این نتیجه برسد که در هر کاری ناکام شده است. این نشانه‌ای بود، اما نشانه‌ی چه؟ او می‌توانست خود را تسلیم مرارت یا ناامیدی کند. اما او چنین نتیجه گرفت، و زیرکانه نتیجه گرفت، که اینها نشانه‌ای است حاکی از آنکه وی در امور غیرمذهبی توفیقی نخواهد یافت و تنها به کامیابی‌های مذهبی و سعادت حاصل از زهد و پرهیز می‌توان رسید.

بنابراین، وی در این نشانه‌ها پیام خدا را می‌دید و بدین گونه در سلک طرفداران ‌مذهب درآمد. چه کسی منکر است که تصمیم تفسیر این نشانه را خود او - و فقط خود او - گرفته است؟ بسا ممکن بود که جوان از این ناکامی‌ها نتیجه‌ی دیگری بگیرد. مثلاً ممکن بود نتیجه بگیرد که بهتر است به نجاری بپردازد یا فردی انقلابی شود. بنابراین مسئولیتِ کاملِ یافتنِ مفهوم نشانه‌ها به عهده‌ی خود اوست. وانهادگی متضمن این معنی نیز هست که ما، خود شخصاً هستی خود را انتخاب می‌کنیم‌. وانهادگی با دلهره همراه است.


#اگزیستانسیالیسم_اصالت_بشر
#سارتر

@Homo_Sapiens7

به نظر من در این کشور همه چیز بر خطا و اشتباه است. یکی اینکه هیچ‌کس موقعیت و مسئولیت اجتماعی خود را نمی‌داند و درباره‌ی آن پیش‌اندیشی ندارد و دیگر اینکه به‌جز به هنگام شام و ناهار که مردم روحیه‌ی خوبی دارند و چنین می‌نماید که با هم همنواختی دارند و می‌توانند به خوبی با هم کنار آیند، بقیه‌ی وقت آنها در جدال‌های لفظی و نزاع‌های بی‌معنی می‌گذرد. جانسن‌ها علیه مولین‌ها، پارلمان علیه کلیسا، مردان قلم علیه مردان قلم، درباریان علیه درباریان، سرمایه‌داران علیه تمام مردم، زن‌ها علیه شوهرها، خویشاوندان علیه خویشاوندان، خلاصه جنگی اعلام نشده و بی‌پایان.


#کاندید
#ولتر

@Homo_Sapiens7

آدمایی هستن که به دنبال خوشبختی هستن و پیداش نمی‌کنن. اگر در این راه شکست می‌خورن برای اینه که از خوشبختی مفهومی در ذهن دارن که از دیگران برگرفته‌اند و با واقعیت آنها همخوانی ندارد.

مثل پول، قدرت، ازدواج موقت، معشوقه‌های خوش‌اندام، ماشین کورسی، آپارتمان‌های بزرگ دو طبقه در پاریس، خانه زمستانی در منطقه‌ی مِژِو و ویلای تابستانی در سن - تروپز - مفاهیم قراردادی.

این آدم‌ها علی‌رغم موفقیتشون خوشبخت نیستن چون خوشبختی دیگران رو زندگی می‌کنن، خوشبختی از نظر سایرین.


#یک_روز_قشنگ_بارانی
#اریک_امانوئل_اشمیت

@Homo_Sapiens7

زنگ درس تاريخ کليساى کشيش کاستاند به صدا در آمد. آن روز کشيش کاستاند به آن جوانان روستايى، که از کار سخت و از فقر پدران شان مى ترسيدند،ا ين درس را مى‌داد که موجودى که به نظر ايشان بسيار هولناک مى آمد، يعنى دولت، فقط در صورتى قدرت واقعى و مشروع دارد که قدرتش به نمايندگى از پاپ، يعنى کارگزار خداوند در اين دنيا، باشد.
مى گفت:
- سعى کنيد با قداست دادن به زندگى تان، با فرمانبردارى، لايق الطاف پاپ باشيد، سعى کنيد مثل چوبدستى باشيد در دست ايشان، در اين صورت به يک منصب عالى مى رسيد و مى توانيد بدور از هر نوع بازرسى رياست و فرماندهى کنيد؛ يک منصب غيرقابل تغيير که يک سوم حقوقش را دولت مى پردازد و دو سوم ديگرش را مومنانى مى دهند که شما با وعظ هايتان به آنها شکل داده ايد.


#سرخ_و_سیاه
#استاندال

@Homo_Sapiens7

کسانی که از یادگیری به وجد نمی آیند، کسانی که نمی توانند از عقاید و یا تجارب جدید به شعف درآیند، نمی توانند آنقدر رشد کنند که از ایستگاهِ بین راهی که اکنون درآن استراحت می کنند عبور نمایند و بحرکت ادامه دهند.


#زنانی‌که‌با‌گرگها‌می‌دوند
#کلاریسا_پینکولا_لااستس

@Homo_Sapiens7

نه تنها پزشکی، مهندسی و نقاشی هنر است بلکه زیستن نیز خود هنری است و در حقیقت مهم ترین و در عین حال مشکل ترین و پیچیده ترین هنری است که انسان تجربه می کند. هدف این هنر انجام کار بخصوصی نیست، بلکه هدف آن زندگی شایان تحسین، و پرورش استعدادهای ذاتی است در پهنه هنر زیستن انسان هم هنرمند است و هم محصول هنر، هم پیکرتراش است و هم سنگ مرمر، هم پزشك است و هم بیمار.
چرا عصر ما نظریه "زیستن يك هنر است" را از یاد برده است؟ امروزه بشر معتقد است که خواندن و نوشتن هنری است که باید آموخت؛ معماری، مهندسی، یا کارگر ماهر شدن مستلزم مطالعه و تحصیل زیادی است؛ اما زندگی کردن آنچنان ساده است که نیاز به هیچ گونه کوشش برای آموزش ندارد. تنها بدین دلیل که هر کس نوعی "زندگی می کند" پس هرکس هم متخصص در زیستن است.


#انسان_برای_خویشتن
#اریک_فروم

@Homo_Sapiens7

پیشتر از خود میپرسیدم آیا زندگی مفهومی برای زیستن دارد و اکنون برآنم که برای خوب زیستن همان بهتر که زندگی مفهومی نداشته باشد.


#آلبر_کامو
#افسانه_سیزیف

@Homo_Sapiens7

انسان خودش نمی‌داند که چرا زنده است و برای چه به زندگی علاقه دارد و چون علت این علاقه را نمی‌تواند درک کند، طبعاً زندگی برای او ارزش پیدا می‌کند.


#سارتر
#هستی_نیستی

@Homo_Sapiens7

دولت هر چه بگوید دروغ است و هر چه دارد دزدی‌ست!


#فردریش_نیچه
#چنین_گفت_زرتشت

@Homo_Sapiens7