Ijodkor kundaligi...

#DIQQAT_TANLOV
#Oqdaryo_Sardorlari
#Vatanni_madh_etib

🔥O'zbekiston Yoshlar Ittifoqi Oqdaryo tuman Sardorlar Kengashi tomonidan "🇺🇿Vatanni madh etib" shiori ostidagi online she'rlar tanloviga START berildi!

Tanlov shartlari quyidagicha:
Vatanimiz O'zbekistonni madh etuvchi she'r yozing hamda ijodiy ishingizni 👉 @Nasriddinovna_07 telegram manziliga yuboring


Tanlov🗣 @Oqdaryo_Sardorlari telegram kanalida bo'lib o'tadi


⚡️Tanlov muddati:
•23.04.23 sanasida boshlanadi!
•03.05.23 sanasida tugatiladi!

🏆Tanlovda ishtirokchilarning ijodiy ishlari "like" orqali aniqlanadi hamda Yoshlar ishlari Agentligi Oqdaryo tuman boʻlimi tomonidan taqdirlanadi

⚡️Bizni kuzatishda davom eting!
@Oqdaryo_Sardorlari✅

Oʻzi yaxshisi 1-si edi. Ammo koʻplarda ochilmapdi...

...sargʻish yaproqlar hamma yoqda qalashib ketgan. Atrofni kuzak bagʻriga bosgan. Men va daraxtlarning ham rangini oʻz timsolida tasvirlay olgan kuz-meni bolaligimdan, ota onamni esa mendan ayrgan.
Men oʻsha muhish kunni xar tong esladim. Oʻz yunglarimni timdalab esladim, qon boʻlgan yurakni nimtalab esladim. Garchi yarashmasada tun qoʻynida unsiz yigʻladim.
...oʻsha kun biz ota onam bilan shahar restoranlaridan biriga borishimiz va kechki ovqatni oʻsha yerda tanavvul qilishimiz zarur edi. Men tabiiyki xarxasha qildim. Sababki- menga restoran taomlarining chiqindisidan qidirib topilgan goʻshtdan koʻra, qoʻshni hovlidagi xolaning tayyorlagan taomini oʻgʻirlab yeyish koʻproq yoqar edi. Ammo mening ushbu soʻzlarimga eng koʻp qarshilik qilgan bu oyim. Chunki restoran taomlari- oyimning jonu dili.
Men shu vaqtda ota-onamning yonidan oʻtib, qoʻshni xolaning hovlisi tomon chaqmoqdek yugurib, devor ustidan yurdim, va pastga tusha boshladim. Bugun uy egalari hech qanday taom tayyorlashmagan shekilli xech qanaqa hushbuy hidni tuymadim. Va sekinlik bilan koʻcha eshikdan chiqib ketdim. Umuman olganda koʻcha taomlari ham yaxshi, faqat ularga mexr yetishmasa kerak-da...
Kun kech boʻlganda yana oʻsha xolaning hovlisidan oʻtishni reja qildim, zor-a bugun kechga ul-bul yegulik tayyorlagan boʻlsa. Deraza tokchalaridan yurib koʻrdim, eshikdan moʻraladim ham, ammo hech qanday shirin hid yoʻq edi. Keyin hovli boʻylab yura boshladim. Ikki daraxt shoxlariga osib qoʻyilgan narsa nimaligini bilish uchun yanada yaqinroq bordim. Shu vaqt shamol koʻtarildi, kuz boʻlganligi uchun daraxt yaproqlari ustimga shunaqanggi koʻp yogʻilardi-ki, zoʻrgʻa oʻzimni oʻnglab oldim. Haligi aytgan narsam bitta emas, ikkita ekan. Uyoqdan buyoqqa tebranib turibdi. Ranglari mening yunglarimni rangiga oʻxshar ekan. Sekin daraxtdan oʻrmalay boshladim. Sal yuqoriga chiqqanda bildimki biri otam, biri esa onam edi. Panjalarim qaltirashidan yerga qattiq zarb bilan urildim. Koʻzimga hech narsa koʻrinmasdi. Men kelganimni uy egalari bildimikin, bir janob chiqib bosh, koʻzimga tosh yogʻdira boshladi. Jon holatda oʻzimizning tomdagi kulbamizga yugurdim. Tun boʻyi oʻyladim. Hoynahoy men xarxasha qilib qoʻshni hovliga oʻtganimda oyim va dadam ham meni ortimdan oʻtgan boʻlishsalar kerak. Shu vaqti ularni tutib arqon bilan daraxtga vaxshiylarcha osib qoʻyishgan. Ha, aynan shu holda ularning jonini kuzak olgan. Oʻsha mudhish hodisadan soʻng na odamlarning uyiga bora oldim, na qoʻshni hovlining yaqinidan oʻtdim. Tashlandiq yerlar edni mening makonim edi...
Men kuzni yomon koʻraman, sababi u koʻp tuygʻularimning qotili.


©Marjona Eshqulova

Ramazon hayiti muborak boʻlsin!

#hayotiy

Kimlardir faqat xayolida mavjud hislarga atab she’rlar bitadi.