کارل مانهایم، جامعه شناسی معرفت را به عنوان نظریۀ شرایط اجتماعی یا وجودی اندیشه تعریف کرده بود. به نظر او، هر معرفت و هر اندیشه ای کم و بیش «وابسته به یک مکان» است و در یک چهارچوب اجتماعی و فراگرد تاریخی سیر می کند. گهگاه یک گروه خاص می تواند بهتر از گروه های دیگر به فهم یک پدیدۀ اجتماعی برسد، اما هیچ گروهی نمی تواند به فهم تام آن پدیده دست یابد. افکار در مکان های متفاوت و زمان های تاریخی و ساختارهای اجتماعی گوناگونِ مدافعان شان ریشه دارند.

لوییس کوزر, «زندگی و اندیشه بزرگان جامعه شناسی»، ترجمه محسن ثلاثی

@kavosh_garan