زنده به گور کردن دختران در فرهنگ بدوی قبل از اسلام در بین طبقه فقیر جامعه رواج داشت.مرد ، دختر به بلوغ رسیده خود را به دلیل ترس از غارت و تجاوز قبایل دیگر ، زنده به گور می کرد! چرا که این افراد کالای گران قیمتی نداشتن تا غارتگران آن را غارت کنند تنها دارایی! این افراد، دختران بالغ شده آنها بودند که از بیم تجاوز به ، آنها را زنده زنده دفن میکردند.
حال این عمل به خاطر دلسوزی! بود و یا اینکه طاقت دیدن تجاوز به دختر شون رو نداشتن به کنار. عمل اونها به عبارتی مجازات قبل از وقوع جرم بود. در این میان، تنها کاری که اسلام کرد این بود که دلسوزی رو گذاشت کنار ، زن را به چشم کشتزار دید! ، رگ غیرت را باد کرد و از قبل این آمادگی را در مرد ایجاد کرد که مجازات رو به بعد از وقوع جرم! موکول کند.
ناموس به معنای قلمرو و محدوده حریم خصوصی خانوادست و شرافت و عزت افراد در گرو حمایت و پشتیبانی از این حریم معنا پیدا می کنه اما در فرهنگ مردسالار پدید آمده از دین، زن ، نه ، رک بگم واژن!، ناموس شناخته می شه بله واژن. در چنین فرهنگی، شرافت نیز جایگاه خود را از دست می ده و غیرت جای آن را می گیره و واژن پرستی و مراقبت از آن اهمیت پیدا میکنه.
و این طور میشه که رابطه طبیعی زن و مرد که میبایست با قردادی توافقی و عاشقانه بر اساس تعهد ، وفاداری ، مهربانی و شراکت شکل بگیره تبدیل به رابطه ناموسی بر مبنای واژن می شه.
در فرهنگ ناموسی، واژن ، سر نخ تمام درگیریها ، جنگها و کشتارهاست.
در چنین فرهنگی مرد (پدر یا برادر) با وجود آنکه تمایل و برقراری رابطه جنسی با "دختر مردم " را جایز می داند اما این جواز را به مردی دیگری که خواهان رابطه با خواهر و دختر خود که جزوی از همان "دختر مردم" هستند را نمی دهد.
مرد مجرد تمایل به برقراری رابطه جنسی با جنس مخالف را دارد اما توقع دارد زن آینده اش هیچ گونه رابطه جنسیی را تجربه نکرده باشد. احتمالا این جمله معروف را شنیده باشین که میگه مردان یا با دوست دختر خود ازدواج میکنند یا با دوست دختر مردم!
بله ! تا زمانی که مردان ،رابطه ای متعادل برای این تناقضات غیرمنطقی پیدا نکنند خشونت، قتل و جنایت در چنین ساختار غیر نرمالی ، توسط چنین مردان ابنرمالی ، کاملا نرمال و عادی محسوب می شه.
در فرهنگ ناموسی، دختر خانواده موظف است از این عضو به خوبی مراقبت کند چرا که این عضو، ناموس و حق آن مرد رویاهاییست که هنوز سوار بر اسب نشده و نیامده تا آن را تصاحب کند. بله در چنین فرهنگی که پیامبرش ،زن را عورت (واژن) و سیره و سنتش را نکاح(گاییدن) می داند هیچ امیدی به بهبود و سلامت روابط زن و مردی که زندگی زن و شویی خودشون رو با این جمله و تفکر پشت آن آغاز میکنند نیست.
در چنین فرهنگی ، هستی زن و مرد غصب می شود. زن به مثابه کشتزار و مرد بسان مترسک این کشتزار تعریف میشود. رابطه طبیعی زن و مرد به همین راحتی به یک رابطه ناموسی مبتنی بر معامله های جنسی شان تبدیل میشود. زن نازا به اجاق کور و زمین بی آب و علفی تعبیر می شه که به هیچ دردی نمی خوره و مورد سرزنش و نکوهش مردان و زنان دیگر قرار میگیره.فرهنگ ناموسی نه تنها زن را، بلکه جایگاه مرد را هم به آلت تناسلی تنزل می ده.
حجاب و پوشش زن نیز بر اساس چنین دیدگاهی تعریف می شه در حالیکه مرد تنها عورتین خود را باید بپوشاند زن بدلیل عورت بودن تمامی بدن خود را باید بپوشاند.
نگاه پدر به دخترش در جامعه سنتی نیز نگاهی مبتنی بر واژن است. دختر بعد از بلوغ و بر جسته شدن سینه هایش از همان دوران در نزد پدر تبدیل به کالایی شرور می شود که باید هر چه سریعتر آن را در ازای ریال و سکه ای به یک آلت مردانه دیگر بفروشد.در این نوع نگاه، حتی برادری که بهترین دوران کودکی اش را با خواهرش سپری کرده بعد از آشنایی با این فرهنگ و واژه های آن، از خواهرش دوری میکنه. در چنین خانواده ایی بیشترین دوران قهر و دشمنی و روابط سرد خواهر و برادری، از سنین نوجوانی شروع و تا زمان ازدواج دختر ادامه پیدا میکنه.
خوشبختانه این نگاه در بین جامعه ایرانی در حال رنگ باختنه و متاسفانه باید گفت هنوز در جامعه ما همچین نگاهی وجود دارد. امروزه در کلان شهر ها، زن و مرد از عاقد درخواست می کنند که صیغه ازدواج را نه به زبان عربی و اسلامی بلکه به فارسی و عاشقانه و مبتنی بر وفاداری و تعهد بخواند صیغه ای که به صیغه آریایی نیز معروف شده.
اما چیزی که خیلی عجیبه اینه که بانوان این نوع غیرت (دقیقا آنچه که در موردش صحبت میکنیم) را دلیل عشق و محبت مرد میدونن و مردانی که غیور و خشن نیستند را لایق خود نمی دانند .بارها در اینستاگرام دیده ام که بانوان ایرانی با جملاتی چون آقامون گفته فلان کار و نباید بکنم ، آقامون گفته بهمان کار رو نباید بکنم خواسته یا نا خواسته ناموس پرستی یا بهتر بگم واژن پرستی را به مردان گوشزد میکنن.
@Modern_Iranian
