آمد به مزار من و خوشنود ترین بود
پس وعده ی دیدار که میگفت ، همین بود

از دشت گذر کرد خرامان و خرامان
صیاد ، فراوان و فراوان به کمین بود

از جانب خود راندن و بر خاک نشاندن
پاداش دعای منِ سجاده نشین بود

زاهد ، به نگاهی دل و دین باختی آخر
ای وای اگر آخر تقوای تو این بود

کم سرزنشت میکنم ای دل که به هرحال
تقدیر تو در مسئله ی عشق همین بود

- سجاد سامانی