می نوشم قوری قوری درد جوشانم را
روی زغال های آتش تنهایی
در جنگل زار های تیره روزی
می روم که می روم که می روم
با کفش های ابدیت
این راه خاکستری را
چرا که خوش طعم است چای لبریز روزگارش برایم
تا چای آویشن زندگی
روی شعله های بازی با احساس دیگران
#مصطفی_باقرزاده
https://t.me/joinchat/AAAAAEYRygdG55HPag_OQw
روی زغال های آتش تنهایی
در جنگل زار های تیره روزی
می روم که می روم که می روم
با کفش های ابدیت
این راه خاکستری را
چرا که خوش طعم است چای لبریز روزگارش برایم
تا چای آویشن زندگی
روی شعله های بازی با احساس دیگران
#مصطفی_باقرزاده
https://t.me/joinchat/AAAAAEYRygdG55HPag_OQw