یکی وصف مجلس بزم و شاد خواری و لذت و هرآنچه لازمه چنین بزم هایی است و بدون اشاره های حِکمی و عرفانی. صرفأ شادی و گویای حالات جوانی و سرزندگی و شادابی است و بدور از ایهام هایی که بتوان آن را به چیز دیگری نسبت داد و بر ذهن فشار آورد تا وصله ی ناجوری در آن پیدا کرد و آن را به جایی وصل نمود. همه جوانب این مجلس نیز به خوبی و با ظرافت های شاعرانه با وزنی که انتخاب کرده ملموس است و با تصویر سازی های بسیار عالی و بدیع .
دیگری ( 327) با آنکه گریزی به عرفان دارد ، ستایش اغراق آمیز از سروی است که در خانه دارد ( احتمالا همسرش ) که با وجود او و عشق و علاقه وافر به او ، فراغ از سرو بستانی و شمشاد چمن دارد .
#محمدتقی_رفیعی_امام

@radepak