#هرروزباسعدی
#غزل 522 #سعدی
اجرا: #سهیل_قاسمی
@Setiq

تو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستی
مرا بر آتش ِ سوزان نشاندی و ننشستی

بنایِ مِهر نمودی که پایدار نمانَد
مرا به بند ببستی خود از کمند بجَستی

دل‌ام شکستی و رفتی خلاف ِ شرط ِ مودّت
به احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستی

چراغ چون تو نباشد به هیچ خانه ولیکن
کس این سرای نبندد در این‌چنین که تو بستی

گر م عذاب نمایی به داغ و درد ِ جدایی،
شکنجه صبر ندارم؛ بریز خون‌ام و رَستی

بیا که ما سر ِ هستی و کبریا و رُعونت
به زیر ِ پای نهادیم و پای بر سر ِ هستی

گر ت به گوشه‌یِ چشمی نظر بوَد به اسیران،
دوایِ درد ِ من اوّل که بی‌گناه بخَستی

هر آن کس‌ات که ببیند، روا بود که بگوید
که: من بهشت بدیدم به راستی و درستی

گر ت کسی بپرستد، ملامت‌اش نکُنَم من
تو هم در آینه بنگر که خویشتن بپرستی

عجب مدار که سعدی به یاد ِ دوست بنالد
که عشق موجب ِ شوق است و خَمر علّت ِ مستی

0522

@Setiq