در هیچ دوره ای از انتخابات ریاست جمهوری ایران، ترکیه این قدری محل بحث ها نبوده؛ چه مثال تورم و چه قیاس کیفیت جاده ها و چه حتی مسافرت خانواده یکی از نامزدها.
مباحث حوزه عمومی، حول موضوعات مشترک بین اذهانی به وجود می آید. ترکیه موضوع آشنایی برای ایرانی هاست. قشر متوسط ایرانی حالا یا سابقه سفر به ترکیه را دارد یا با ترکیهرفتهای در ارتباط بوده که برایش از تجارب سفرش تعریف کرده باشد؛ اما چه شده که ترکیه برای مردم ایران به الگویی جذاب در آمده؟!
ترکیه ای که شاید از نظر کارشناسان با تورم ۷۰ درصدی اش، توسعه نامتقارنش و بی عدالتی تئوریزه شدش تا عمده مسائل و حتی فسادهایی که نتوانسته حل کند، چندان هم جذاب نباشد.
به نظر می رسد علت این جذابیت ترکیه، به مقصد عمده گردشگری خارجی ایرانی ها و ذات مسافرت بر می گردد. مسافرت چند فرق عمده با زندگی دارد؛
۱. دوره سفر کوتاه هست، شما در این دوره کوتاه سعی می کنید بهترین تجربه ها را داشته باشید اما در زندگی تجربه های منفی هم وجود دارد.
۲. مسافرت در دوره فراغت زندگی است، یعنی شما به مسافرت می روید که استراحت کنید و از کار در زندگی فارغ شوید. استراحت عموما حس بهتری نسبت به کار دارد.
۳. مسافر جایگاه بالایی در پیش میزبان دارد، مسافر در مقام مصرف کننده، ارز آور تلقی می شود و مورد ارج و قرب قرار می گیرد.
۴. مسافر حاضر است مقدار هزینه زیادی در مسافرت برای کالای مشابه نسبت به کشور خود بپردازد، فقط برای اینکه حس جدیدی را تجربه کند. طبیعی است وقتی شما هزینه زیادی می کنید بهترین ها در پیش روی شما قرار گیرد. از بهترین خیابان ها و جاده ها تا بهترین غذاها.
اما همه این موارد در مورد ترکیه ضرب در مورد زیر می شود و آن اینکه:
ترکیه فضایی را ایجاد کرده که مسافر حس می کند که آزاد است هر کاری انجام دهد. این حس خصوصا برای ایرانی ها که عمدتا حس می کنند قوانینی دست و پا گیر آن ها را فراگرفته، لذت بخش است؛ حال آنکه اگر در ترکیه زندگی کنند شاید قوانین بیشتری اتفاقا دست و پای آن ها را هم بگیرد.
ترکیه برای جامعه ما نه جایگاه تماما تهدیدی دارد و نه تماما فرصت؛ هر نگاه تعمیمی محکوم است، باید نگاه واقع گرا داشت، از جامعه در برابر تهدیدات ممکن مراقبت کرد و از فرصت ها استفاده.
____
🔰تحلیل فرهنگی جمهوری آذربایجان را دنبال کنید
✅
https://t.me/tahlilfarhangi_az