‌ ‌ ‌‌‌ ‌
بدم میاد از آدمایی که تظاهر میکنن که اهمیت میدن، ولی نمیدن.
ادمایی که باعث میشن حس کنی اضافه‌ای و به زور باهات حرف میزنن. ادمایی که تا یه ادم جدید میاد ،اینقدر جوگیر میشن که صمیمی ترین ادمای زندگیشون رو از یاد میبرن و هزاران دلیل میارن که نه، نگران نباش، چیزی تغییر نکرده و اصرار دارن که مقصر ماجرا اونا نیستن.
ادم به روش های مختلفی میتونه به بقیه بفهمونه که به یادشونه. با یه اهنگ، یه پیام، یه حرفی که به دلت بشینه و حس کنی که اره، این ادم واقعا بهم اهمیت میده. خیلی ازین کارا حتی زمانی هم نمیبرن.
ولی میدونی چیه؟ ادما خیلی عجیبن.
و این حس های کوچیک رو هم از هم دریغ میکنن :)