غزل: وحید الله وحیدي
لکه اذان په زړګي خوږ لږیږي
نوم د جانان په زړګي خوږ لږیږي
چې څڅوي سترګې دیارله غمه
نری باران په زړګي خوږ لږیږي
د صحابه وو اولیاوو کور دی
افغانستان په زړګي خوږ لږیږي
درک کړی ما دی، د ژوندون حقیقت
غم او خپګان په زړګي خوږ لږيږي
وحیدي هروخت تلاوت یې کوه
غږ دقران په زړګي خوږ لږیږي
لکه اذان په زړګي خوږ لږیږي
نوم د جانان په زړګي خوږ لږیږي
چې څڅوي سترګې دیارله غمه
نری باران په زړګي خوږ لږیږي
د صحابه وو اولیاوو کور دی
افغانستان په زړګي خوږ لږیږي
درک کړی ما دی، د ژوندون حقیقت
غم او خپګان په زړګي خوږ لږيږي
وحیدي هروخت تلاوت یې کوه
غږ دقران په زړګي خوږ لږیږي