شنیده شده که شورای رقابت ضمن اعلام ضوابط آزادسازی قیمت خودرو، شروط خود برای خروج خودروهای پرتیراژ از شمول قیمت گذاری را اعلام کرد. جدا از تاثیر این خبر روی سهم های خودرویی که از نظر بازار مثبت هست, جنبه اقتصادی داستان رو نباید فراموش کرد. تا دیروز سیستم فروش قرعه کشی به علت دخالت های دولتی به وجود اومده بود. متاسفانه دولت ها اصل اولیه اقتصاد یعنی محدودیت منابع رو درک نمیکنن.
فراموش نکنید تنها راه کاهش فقر افزایش تولید کالا و خدمات هست که اصرار بر تولید کالاهای که در آن مزیت نسبی نداریم، باعث میشه منابع محدود ما برای تولید از دست بره. با کنترل قیمت ها هزینه فرصت از دست رفته خرید خودرو در قرعه کشی (یعنی اگر نخری، ضرر کرده ای) وجود داشت. پس طبیعی بود حتی اگه در هر قرعه کشی 1 میلون خودرو هم اماده فروش بود, براش تقاضا ایجاد میشد.
خودرو سازها میگن در این قیمت ها که تولیداتمون رو میفروشیم, زیان میکنیم. صورت های مالی این ادعا رو تایید میکنه اما ازاد سازی قیمت ها بدون ازاد سازی و حذف تعرفه های گمرکی هیچ کمکی نخواهد کرد. تعرفه ها اقتصاد رو مختل می کنن و بهره وری رو کاهش میدن. جمله معروفی داریم از میلتون فریدمن اقتصاددان مشهور امریکایی داریم که گفت: اگر مدیریت یک شنزار رو هم به دست بخش دولتی بسپاریم در نهایت میگن ما دچار کمبود شن در اون شنزار شدیم.
این جمله رو حتما یک ایرانی به خوبی درک میکنه. پس این نوع ژست ها که میان و میگن هدف از ازاد سازی قیمت خودرو برگشت به توصیه های اقتصاددان هاست یک نوع فریب دادن افکار عمومی محسوب میشه. تا وقتی ما انحصار در هر بخشی رو به خصوص با مدیریت دولتی شاهد هستیم, در نهایت تغییری رخ نخواهد داد. تا دیروز هزینه کنترل قیمت رو سهامداران خودرویی از جیب پرداخت میکردن و از فردا به علت محدود کردن خریداران خودرو از واردات, هزینه نبود رقابت رو خریداران خودرو پرداخت میکنند.
گروهی استدلال هایی به نفع تعرفه ها میکنن در حمایت از تولید داخلی. ظاهرا برای این استدلال ها پایانی وحود نداره. ممکنه در برخی از شرایط، تعرفه ها بتونن به یک صنعت کمک کنند تا با رقبای خارجی موقتا رقابت کنند, اما این به اصطلاح محافظه کاران باید به بخش پنهان تعرفه ها توجه داشته باشن. بخش کوچکی از جامعه از برندگان این تعرفه ها و بازنده های بزرگ این تعرفه شامل سایر شرکت ها، کارآفرینان و مصرف کنندگان هستند که باید هزینه بیشتری برای خرید کالاهای خود پرداخت کنند. تعرفه ها نوعی مالیات گیری از مصرف کننده به نفع تولید کننده انحصاری است.
======================
@Reza_Ghanipur
فراموش نکنید تنها راه کاهش فقر افزایش تولید کالا و خدمات هست که اصرار بر تولید کالاهای که در آن مزیت نسبی نداریم، باعث میشه منابع محدود ما برای تولید از دست بره. با کنترل قیمت ها هزینه فرصت از دست رفته خرید خودرو در قرعه کشی (یعنی اگر نخری، ضرر کرده ای) وجود داشت. پس طبیعی بود حتی اگه در هر قرعه کشی 1 میلون خودرو هم اماده فروش بود, براش تقاضا ایجاد میشد.
خودرو سازها میگن در این قیمت ها که تولیداتمون رو میفروشیم, زیان میکنیم. صورت های مالی این ادعا رو تایید میکنه اما ازاد سازی قیمت ها بدون ازاد سازی و حذف تعرفه های گمرکی هیچ کمکی نخواهد کرد. تعرفه ها اقتصاد رو مختل می کنن و بهره وری رو کاهش میدن. جمله معروفی داریم از میلتون فریدمن اقتصاددان مشهور امریکایی داریم که گفت: اگر مدیریت یک شنزار رو هم به دست بخش دولتی بسپاریم در نهایت میگن ما دچار کمبود شن در اون شنزار شدیم.
این جمله رو حتما یک ایرانی به خوبی درک میکنه. پس این نوع ژست ها که میان و میگن هدف از ازاد سازی قیمت خودرو برگشت به توصیه های اقتصاددان هاست یک نوع فریب دادن افکار عمومی محسوب میشه. تا وقتی ما انحصار در هر بخشی رو به خصوص با مدیریت دولتی شاهد هستیم, در نهایت تغییری رخ نخواهد داد. تا دیروز هزینه کنترل قیمت رو سهامداران خودرویی از جیب پرداخت میکردن و از فردا به علت محدود کردن خریداران خودرو از واردات, هزینه نبود رقابت رو خریداران خودرو پرداخت میکنند.
گروهی استدلال هایی به نفع تعرفه ها میکنن در حمایت از تولید داخلی. ظاهرا برای این استدلال ها پایانی وحود نداره. ممکنه در برخی از شرایط، تعرفه ها بتونن به یک صنعت کمک کنند تا با رقبای خارجی موقتا رقابت کنند, اما این به اصطلاح محافظه کاران باید به بخش پنهان تعرفه ها توجه داشته باشن. بخش کوچکی از جامعه از برندگان این تعرفه ها و بازنده های بزرگ این تعرفه شامل سایر شرکت ها، کارآفرینان و مصرف کنندگان هستند که باید هزینه بیشتری برای خرید کالاهای خود پرداخت کنند. تعرفه ها نوعی مالیات گیری از مصرف کننده به نفع تولید کننده انحصاری است.
======================
@Reza_Ghanipur