و در جایی دیگر می‌گوید: «فالمؤمن الصادق الإيمان لا يذل ولا يخزى لأحد غير الله مما خلق، بدعاء ولا استغاثة ولا طلب فرج من ضيق، لإيمانه بأنه هو الرب المدبر لكل شىء،....
وقد خفيت هذه الحقيقة على كثير ممن يدعون اتباع القرآن، فتراهم يتوجهون إلى غير الله من الأولياء والصلحاء إذا مسهم الضر، ويدعونهم خاشعين متذللين، ويسمونهم شفعاء ووسائل عند الله، وما هذا إلا مثل فعل من قبلهم من المشركين ..» ج 12 / ص 150
: مومن راستین برای کسی جز خدا ذلیل و خوار نمی‌شود نه با دعا و نه استغاثه و نه طلب گشایش از تنگی..چرا که ایمان دارد تنها اوست که "رب" و "مدبر" هر چیزی است.

این حقیقت از بسیاری از مدعیان پیروی از قرآن پنهان مانده است، می‌بینی به هنگام بلا و مصیبت به سوی غیرخدا - اعم از اولیا و صالحان - می‌روند و با خشوع و ذلت آنان را می‌خوانند..و آنان را شفیعان و وسیله نزد خدا می‌نامند...این کار عین همان فعل مشرکین است..

* و نمونه‌های بی‌شمار دیگری از این تفسیر گرانقدر.

@adibshokri