د عاشقانو دفتر😍

د نـاریـنه لــه حــیاء ډڪـي ستــرګــې
او د ښــځینه د حــیاء ډڪ حجــاب
د یــوي ســالمــي ټــولنـــې ضــامــن دي💯)

ھـېــڅ مــې لــه وســه پــوره نــه دي
له ډکـو سـتـرګـو به دې سترګې واړومه




#

مینہ دھر چا سره نہ کوم دومرہ بے کارہ نہ یم🙃😏

ما دہ زڑہ یار دی پٹ ساتلی زہ بے یارہ نہ یم .🙈😂😂😂





┈┉┅━❀✨❀━┅┉┈ 

            ┈┉┅ ❀━┅┉┈ 

┈┉┅━❀✨❀━┅┉┈

مقام د چغو دى خو غلے يمه__😥
حېران يم خپلې حوصلې ته ګورم___💔
　ツ 🥀

يوازېتوب زهرو ته ورته دى؛

عادي انسانان يې نه شي زغملى، او هغه

څوک چې زغمي عادي انسان نه دی

رسول (ﷺ♥️) فرمائي:
په ورځ د قیامت جنتیانو ته وویل شي، همیشه په جنت کي یاست مرګ نشته، او دوزخيانو ته وویل شي،  همیشه په دوزخ کي یاست مرګ نشته.😢
(صحیح البخاري شريف)

رسول الله(ﷺ) فرمايي:

که تاسې دومره ګناهونه وکړئ، چې تر آسمانه ورسېږي، او بیا توبه وکړئ، نو الله تعالٰي(ﷻ) مو توبه قبلوي.

[صحیح الجامع ۵۲۳۵]

موسیقي مړه ده، که اواز د زمزمې نه راځي!؟
کلونه وشوو زنګ د هغي له شمارې نه راځي

وخت به شاهد وي زه به داسي بدل شوي یمه
ماته به هیڅ ارمان زموږ د رابطې نه راځي.

ستا یادونو خو زه ډېر زرې زرې کړم!
زړه مې غواړي چې دا زړه له ځانه پرې کړم!

د ډیوې دود راته زلفې زلفې کیږي
له دې غمه په کاله کې ډیوې مړې کړم!

تبر په دېوال ولګېدل
ملغلره بام ته وخته
په فصل کې یو کس بېلچه په لاس د پټي په پوله ولاړ وو
ملغلرې چیغه کړه
الۍ د خدای پاره ده
ځوان بام ته پسې را وختل
ملغلرې ته یې لاس ور واچول
کش یې کړه، د بام زینو ته یې ور ټېله کړه.
په فصل کې د ولاړ کس پرې پام شو.
ملغلره د بام له زینو را ورغړېدله
د سرای په منځ کې ولګېده.
ځوان له وروستۍ زینې پرې را غور ځار شو
لونګ په کوټه کې بند پاتې وو.
د ملغلرې بې وسو چیغو غرق ماشوم را ويښ کړ.
چیغو ته یې د هوا مرغانو ژړل
ځوان د ملغلرې مخ او شا نه کتله..
په نس نس کې ور غورځېدل.
وروسته یې په پراته تبر ور ټوپ کړ
ملغلرې په بې سېکه وجود د خپل مرګ شېبې شمېرلې.
ځوان څو تبره په پښو، نس کې ووهله.
ژر له کوره ووتل
د کلې پخوایې منډه واخیسته.
بېلچه په لاس کس دروازې ته را ورسېدل
په ځوان پسې یې غږ کړ.
ای نامرده
د ملغلرې وروستۍ سلګۍ وې.

سلیمان راحل

ملغلره.
اوله برخه.

په زړه یخه کوټه کې پروت ماشوم په ډیره سختي سا اخیسته
له ټوخي سره یې وینه له ستونې راتله
د کړکۍ پلاستیک هوا وهل
ترپا یې خته.
د کور شاو خوا وږو شغالانو په چیغو اخیستې وه
ملغلره په ماشوم ور پرته وه
په غیږ کې یې ټینګ نیولی وو
په پټه خوله یې مړې اوښکې تویولې.
د ماشوم له هر ځل ټوخي سره یې زره چاوده
له اوښکو ډکې سترګې یې څلورو دېوالونو ته ور واړولې.
په ډک ستونې یې وویل
خدای ګله په کومه ګنا دې نیولې یم؟
په دې دښته کې دې چا در ته ورسم؟
که په ما نه یې مېربانه، دې دغو کوچني مومین غږ خو واوره.
ټک ټک دروازه وټکېدله.
زړه یې د پښو تر تلو تېر شو
ویرې واخیسته
وار خطا را ولاړه شوه.
په لړزېدلې قدمونو له کوټې را ووته.
هوا سړه وه.
غبرګ لاسونه یې تر ځان کلک تاو کړل
په نیولې ساه د دروازې شاته ودرېدله.
څوک یې؟
لوېدلی غږ وشو
لونګ یم.
ساه یې واخیسته
غنګ دروازه یې خلاصه کړه
ړنګ بنګ ځوان را ننوتل
په ځنګېدلو قدمونو د زړې کوټې خواته رهي شو.
ملغلرې دروازه بنده کړه.
د کوټې په کونج کې کېناست
د زړې شکېدلې کورتۍ په جېبونو کې لګیا شو
ژر ژر یې پلټل.
ملغلره سوکه را ننوته
د ماشوم خواته کېناسته
ماشوم ټوخي واخیست
ملغلرې ژر غیږې ته را پورته کړ.
لونګ درنې سترګې نیم کښه کړې.
بیا څه پې سوي؟
د ملغلرې له ډک ستونې غږ نه را وتل.
لونګ د پلاستیک وړه غوټه خلاصه کړه
په ګوتو کې یې تاو را تاو کړل
واخله ها
دا لیږ تاریاک ورکه ټک پرتی به سي.
ملغلره سلګو واخیسته
ولې له خدایه حیا نکوې؟
په دغو بلاوو خو دې خپل ټول زوند تبا کو؟
در به دره دې کړو.
دې تا ځان ته پام ده سې چيشی در چخه جوړ سوي؟
لونګ سوکه وویل
ور یې که
بله چاره نسته.
کني دا الک مري
ملغلره ولړزېدله
ژر یې په تاریاکو ور حمله کړه.
په ايښې ګیلاس کې واچول، په اوبو کې یې نري کړل. ماشوم ته يې په خوله کې ور واچول.
لونګ په ناسوز کاغذ کې سپین پوډر واچول
ټک لاندې لیتر ور ونیو.
په یخه کوټه کې نري لوګي پورته شول.
ماشوم ارام شو
ملغلره له سرو اوښکو سره په وچ ډاګ ناسته وه.
له ډیر فکر وروسته یې مخ را واړول
لونګه؟
په یاد کېږې دې سي ویل به دې.
که ته دې دیما په نصیب سوې، زه به ډیر بختور یم؟
زه به ډیر خوشاله یم؟
زه به تاته خوشالي او ښه زوند درکوم؟
زه به تا لکه دې ګوتې غمی داسې ساتم؟

دا تا څه وکړل
آخیر به څه کړو؟
پلار دې خالي لاس له کوره را وایستلې.
وروڼه دې ټول درسره خلاپ دي.
خپل پردی هیڅوک نه دې در پاته
دیما دې پلار خو توره نیستي ده
اتي خو هغو ته زه نسم ویلای.

په شپو ورځو له کوره وتلی يې، زه په دې دښته، په دې کنډواله کورکې تنا پاته یم.
وروڼو دې هغه ابله ورځ چاته ویلې وو سې له دې زاړه کوره یې هم پسې اخلو.
توره نیستي، یخه کوټه، مریض الک، یوه ورځ به مي دلته زره چاودلې یي.
لونګ درنې سترګې چوله کړې.
بیرته یې پټې کړې.
دا هرڅه مي له توانه پورته دي
زه تباه سوم.
زه غرق سوم...
زه پوهیږم سي څومره خراپ یم...
خو څه وکړم.
بیرته ډوب ولاړ
له لاسونو یې لوله کړی کاغذ لاندې ولوېدل.
شپه تیره شوه.
د ورځې لس بجې شوې
په دروازه کې غږ وشو
لونګه؟
لونګ د د هلېزه له وره ور غړ کړ
راځئ یارانو
غبرګ ځوانان غوټې په لاس په دروازه را ننوتل.
ملغلرې شاته دهلېز ته منډه واخیسته.
ځوانان کوټې ته راغلل.
اې لونګه؟
اجب ګوښه کور دې دی، دې موږ او تاسې لپاره تر پاچاهي ښه دی.
دا پلاستیکونه وباسه
شیان پکې دي
تر هغو سې تیاریږې موږ به ځانونه ورته نشه کړو
لونګ غږ وکړ
وه ملغلرې؟
راسه دا شیان در واخله؟
ستر مکوه دې موږ او دوئ پرده یوه ده.
له هغې خوا غږ رانغی.
ملغلره وارخطا په دهلېز کې ولاړه وه.
څنګ ته ناست ځوان وویل
خیر بلده به سي.
ماشوم په خړ لوګي کې غرق پروت وو.
ورځ تیره شوه
ځوانان لاړل
ملغلره په ماشوم را ګرځېدله.
لونګ د کوټې په کونج کې نشته پروت وو.
د مازیګر لمر په لويدو شو.
درب دوازه خلاصه شوه
قهریدلی ځوان تبر په لاس را ننوتل.
د زړې کوټې مخ ته ودرېدل.
ملغلرې؟
ملغلره ژر ور ولاړه شوه
وۍ خدایه خیر.
ژر ور ووته
راځه شیرن آغا
ځوان تر ملغلره را تیر شو
د زړه کوتې ور یې د باندې خواته ور بند کړ
مخ یې په ملغلره را واړول
دا لونډه ګان دې تا په کور کې څه کوي؟
ملغلره وار خطا سوه
ورور دې راولي.
د ځوان له خولې ځګاړې بادېدې.

دې تا له لاسه په کلې کې سر نسو پورته کولای.
ټول پیغور راکوي.
سي له ورینداري سره دې پردي خلګ په کورکې پراته دي.
ولې؟
ملغلره حک حیرانه ولاړه وه
سوکه یې وویل
خو تاسې له کوره را وایستلو
ځوان چیغه کړه..
بس کړه
په غبرګو لاسو یې تبر پورته کړ
ملغلرې د بام زینو ته منډه واخیسته

د اړیکو پرېکون، غرور او یوازیتوب تر ټولو بد وخت دی، مه یې تجربه کوئ!

ـ سایل