Репост из: Mojtaba Taghavizad
رمان «سال سی» قصه‌ای خوش‌خوان بر پایه‌ی شاهنامه بود. شخصیت‌هایی که ابوالفتحی پرداخته خوب در بستر داستان نشسته بودند. بازتولید پسرکشی از طریق هجوم روح پدر به ذهن پسر خیلی خوب بود. اما دو چیز آزارم داد. اول اطناب در طول رمان بود که به نظرم نویسنده با سخت‌گیری بیشتر می‌توانست تمپوی بهتری ایجاد کند.
بحث دوم حضور فراوان اسم فیلم‌ها بود که کمکی به شخصیت‌پردازی نمی‌کرد و اگر به قصد بینامتنیت آمده‌اند مابه‌ازای درونی پرداخت شده‌ای ندارند.(اقلا من درک‌شان نکردم)
در کل اما رمان را بسیار پسندیدم.
بحث دوم حضور فراوان اسم فیلم‌ها بود که کمکی به شخصیت‌پردازی نمی‌کرد و اگر به قصد بینامتنیت آمده‌اند مابه‌ازای درونی پرداخت شده‌ای ندارند.(اقلا من درک‌شان نکردم)
در کل اما رمان را بسیار پسندیدم.