راتچايلد در نامة 23 سپتامبر/ اول مهر خود در پاسخ به درخواست ويلسون اعلام كرد كه بهتر است نخست شخص ديگري به‌نام سر «ديكت وايت» (رئيس وقت MI6 و رئيس سابق MI5) كه او نيز با شخص شاه دوستي دارد مذاكره را آغاز كند. راتچايلد همچنين افزود: «اگر اتهامات وارده به دانشجو در جهت خرابكاري عليه رژيم جدي نباشد، تلاش براي آزادي وي ساده‌تر است. ولي تجربه نشان داده كه اگر دلايل قوي عليه وي وجود داشته باشد ممكن است شاه توجهي به اين وساطت نكند.»
ويلسون بعدها در يك تماس تلفني با رايچايلد به وي گفت كه موفق دخالت رايت در ماجرا نيست. چرا كه اولاً اين ميانجيگري ممكن است به معناي مداخلة رسمي دولت بريتانيا تلقي شود و دوم اينكه با توجه به سوابق رايت ممكن است اين شبهه ايجاد شود كه زيباكلام با دواير امنيتي بريتانيا همكاري داشته و كارش را بدتر بكند. گفتني است كه در پروندة منتقل‌شده به آرشيو ملي بريتانيا، بخش‌هايي از مكاتبات راتچايلد با ويلسون كه حاوي نام افراد مشخصي بوده سانسور و پنهان شده است.
يكي از آخرين اوراق موجود در پروندة زيباكلام در آرشيو ملي بريتانيا مربوط به نامة 25 مارس 1976/ 5 فروردين 1355 (يك سال و هفت ماه پس از دستگيري وي) از راتچايلد به ويلسون است. راتچايلد در اين نامه متذكر شده كه بارها با مقامات ايراني دربارة این دانشجوي ايراني صحبت كرده ولي تنها تضميني كه به دست آورده اين بوده كه با وي بدرفتاري نشود. شايد به همين دليل بود كه در طول ادامه دوران بازداشت و بازجويي، او مورد شكنجة فيزيكي واقع نشد.
شایان ذکر است که صادق زيباكلام مفرد پس از گذراندن حدود دو سال و يك ماه زندان، نهايتاً نه لزوماً به دليل فشارهاي بين‌المللي؛ بلكه به دليل روي كار آمدن «جيمي كارتر» به‌عنوان رئيس‌جمهور جدید امريكا و آغاز دورة موسوم به فضاي باز سياسي در شهريور 1355 از زندان آزاد شد.

https://t.me/majidtafreshi