زلف بر باد مده تا مدهی بربادم
ناز بنیاد منه تا نکنی بنیادم
رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافروز که از سروکنی آزادم
شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
می مخور با دگران تا نخورم خون جگر
سرمکش تا نکشد سر به فلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
چهره را آب مده تا ندهی بربادم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
دست گیرم که ز هجر تو زپا افتادم
چون فلک سیر مکن تانکشی حافظ را
رام شو تا بدهد طالع فرخ دادم
شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی مارا
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
#حافظ