همیشه دلم میخواست یه آدم هایی توی زندگیم باشن که انقدر دوسم داشته باشن و پایه باشن که مثلا وقتی حالم بد بود بگن بپوش بریم بیرون.
منتها همیشه اون آدمه بودم که فقط فاصله میگیره ، حتی اگه همچین آدم هایی توی زندگیم بودن اجازه ی موندن بهشون ندادم .
همیشه توی اتاقم قایم شدم و حتی الانم که دارم از این موضوع شکایت میکنم نمیخوام ازش بیرون بیام.