ሲማሩም ሲያስተምሩም አደበኛነታቸው ገዝፎ ይንፀባረቃል።ለተመልካች የሚማርክ የፈገግታ ፀዳል ነበራቸው።የታዳሚን አትኩሮት የሚስቡ፣የ ርቱዕ አንደበተ ባለቤት ነበሩ።ለቀረባቸው ሰው ኹሉ በሚቸሩት የነበረ ፍቅርም ይወሳሉ።ወዳጅ ጠላት የማይሉ ሰው አክባሪ ነበሩ።ግሳፄዎቻቸው በትህትና፣በልዝብ ልሳን ይታጀባሉ።
ብስራቶችን ቀልብን በሚገዛ አገላለፅ፣ኣጣፍጠው ማውጋትንም ያውቁበታል።በሚያስተመሩበት እያንዳንዱ መድረክ ላይ ማራኪ ትዝታዎችን፣ጥልቅ የፍቅር አሻራዎችን አኑረው ያልፋሉ።

መውላና ሼኽ ሙሐመድ ረመዷን አል ቡጥይ…መስጂድ ውስጥ ደርስ እየሰጡ ነው።በድንገት አንድ የሰከረ ወጣት፣በዝግታ ወደ መስጂድ ገባ።ከተኮለኮለው ደረሳ መሀል ተቀመጠ።አፍታም ሳይቆይ ስካሩን ያወቀው ምዕመን ተረበሸ።ታዳሚዎችም ወጣቱን ከስፍራው ለማስወጣት ትግል ጀመሩ።ሸይኽ ረመዷን ድርጊቱን ባፅንዖት ነቀፉ።ተግሳፃቸውም ከለሰለሱ ቃላት ጋር የሚደመጥ ነበር።

«እሱ ከነበረበት ሀጥያት ሸሽቶ፣ወደ አላህ ቤት የመጣ ሆኖ ሳለ፣እናንተ ስለምን ትቆጡት? ለምን ሲባልስ ታመናጭቁታላችሁ?።በዚህ ግለሰብ እና በሸሸበት፣
በተጠጋው አምላኩ መሐል የናንተ ጣልቃ መግባት ምን ሚሉት ነው!?።ምናልባትም እዚህ በመገኘቱ ሰበብ፣አዛኙ ጌታ አላህ ከክፉ ድርጊቱ ይመልሰዋል።
ከጊዜያት በኋላም፣ከእኔም፥ከእናንተም ከሁላችንም በላይ የላቀ ሰው ሆኖ ሊገኝ ይችላል።»

ቀደሰሏሁ ሲረሁ!💚
https://t.me/z_bishara