غزل/ عبدالقدوس منقاد :

چې تا هم ورسره بيا سم له واره اوښکې توی کړې
دا چـا نـن درتـه وه دنګـه چـنـاره اوښکې توی کړې

بېګا مې ستا مسکی تصوير راواخيست ښۀ مې ښکل کړ
او بيا مې ورته مړې مړې تر سهاره اوښکې توی کړې

د ټـول عـمـر ګنــاوې به پـه يو وار درتـه مـاف کړي
توبـې سـره کـه رب ته ګناهګــاره اوښکې توی کړې

لېمو کې اوښکې بندې کړه يودم به قيامت جوړ شي
قربان دې شم، قسم ده که دې ياره اوښکې توی کړې

هـغـه به خامخـا يـو وخــت زرور تـر منــزل رسـي
چې چا له هر يو پل سره په لاره اوښکې توی کړې

زمـــا د ديـن دښـمــن نه بـه زمـــا انتقـــــام اخلـې
دا نۀ چې صـرف راشې تر مـزاره اوښکې توی کړې

« منقاده » تا د خپـل ارمـان لپـاره وينې توی کړې
که نورو بيا د خپـل ارمـان لپـاره اوښکې توی کړې

پای.
۱۴۳۹هـ ق
۱۳۹۷هـ ش
۲۰۱۸م