چرا دوستان آنلاین‌نویس هی دارن آدمو از قلمشون ناامیدتر می‌کنن؟ یعنی خب، به چشم خودشون نمی‌آد بعضی چیزایی که می‌نویسن بیشتر خنده‌داره تا مثلاً عاشقانه، مثلاً دردمندانه، مثلاً آموزنده؟
به چی قسم پی‌تی‌اس‌دی گرفته‌م. یه رمانو شروع می‌کنم هر پارتش منتظرم یه چیزی بشه که کلاً ببوسمش بذارمش کنار. و الآن؟ همین الآن دو تا کانالو حذف کردم!
چه‌مونه؟ خب مثلاً نویسنده‌ایم. این کارا چیه؟🚶🏻‍♂