Umidsizlik - halokat, - deb o'ylardi u. - Buning ustiga, fahmimcha, umidsizlik hatto - gunoh. Nima gunoh-u, nima gunoh emas, deb bosh qotirib o'tirishning hojati yo'q. Busiz ham dunyoda boshni qotiradigan narsalar to'lib-toshib yotibdi. To'g'risini aytganda, men gunoh bo'lgan narsalarni yaxshi tushunmayman.
   Tushunmayman ham va, ehtimol, ularga ishonmayman ham. Balki baliqni o'ldirish gunoh bo'lgandir. Men uni ochdan o'lmaslik va yana talay odamlarning qornini to'ydirish uchun o'ldirgan bo'lsam ham, fahmimcha, ha, gunoh bo'ldi. Unda sen nima qilayotgan bo'lsang, bari gunoh-ku. Nima gunoh-u, nima nogunoh - buni o'ylab o'tirishdan hojat yo'q. Boz ustiga vaqti ham o'tdi, bundan tashqari, gunohlar bilan shu to'g'rida bosh qotirib, bosh qotirganliklari uchun haq oladiganlar shug'ullanaversin. Ha, xuddi o'shalar gunohning nimaligi ustida bosh qotiraversin. Xuddi baliq - baliq bo'lish uchun tug'ilganidek, sen ham baliqchilikka tug'ilgansan.

©"Chol va dengiz", Ernest Xeminguey