֎ یادداشت اول
تصویرگر استرالیایی شان تن، خلاقیت را خصوصیتی خداگونه می داند که که واژه مناسبی برای تعریف مبتکر بودن نیست، در واقع هیچ انسانی خالق یا خلاق نیست. انسان مبتکر مشاهد گری است دقیق و روایتگریست صبور و محققی است که پروسه کشف خود را بازیوار جلو می برد. معماری مبتکرانه یعنی چیدمان و ترکیب دوباره ایده هایی که شاید سالیان سال است در اطراف ما و جایی در ناخودآگاه جمعی جامعه ما ثبت شدهاند و یافتن صاحب اولیه ایده ها ناممکن است. با این تلقی، اگر طراحی را بیتفاوت به منابع الهامی که طی هزاران سال و قرنها تجربیات، پیشینیانمان برای ما به جای گذاشتهاند پیش ببریم و تنها به محدودهای از المانهای الهامبخش «به روز» که از دنیایی ناشناس به ما می رسند بسنده کنیم، محدوده ای تنگ و دشوار را برای نوآوری در معماری نظر گرفتهایم. منابعی که نه تنها محدودند، بلکه در بسیاری از مواقع بیارتباط به فرهنگ و منابع و محیط زیستی ما هستند.
اما الهام از میراث گذشته نمی تواند به معنی تکرار احجام یا فضاهایی باشد که تنها به چشم می آیند. این کار شبیه حفظ کردن چندین کلمه از زبانی ناشناخته و ساخت جملاتی است جدید در زبانی که نه دستور زبانش را می دانیم، و نه مفهوم حقیقی کلماتش را. با کشف و نگاشتن میراث های فرهنگی و جغرافیایی در خطر و جمعآوری روایات و خاطرات دسته جمعی گذشتگان، و با کشف نوع ارتباط المانهای فرهنگی در معماری و نوع پاسخگویی گذشتگان به نیازهایی که در بسیاری موارد تا به امروز پابرجا مانده اند، می توان به عرصهای از بازآفرینی، فراتر از تکرار و تقلید قدم گذاشت. ﴿کلیک کنید: متن کامل﴾
نویسنده: یاسمن اسماعیلی ❖ ستون: تار و پود
www.baru.wiki ❖ t.me/Baruwiki
تصویرگر استرالیایی شان تن، خلاقیت را خصوصیتی خداگونه می داند که که واژه مناسبی برای تعریف مبتکر بودن نیست، در واقع هیچ انسانی خالق یا خلاق نیست. انسان مبتکر مشاهد گری است دقیق و روایتگریست صبور و محققی است که پروسه کشف خود را بازیوار جلو می برد. معماری مبتکرانه یعنی چیدمان و ترکیب دوباره ایده هایی که شاید سالیان سال است در اطراف ما و جایی در ناخودآگاه جمعی جامعه ما ثبت شدهاند و یافتن صاحب اولیه ایده ها ناممکن است. با این تلقی، اگر طراحی را بیتفاوت به منابع الهامی که طی هزاران سال و قرنها تجربیات، پیشینیانمان برای ما به جای گذاشتهاند پیش ببریم و تنها به محدودهای از المانهای الهامبخش «به روز» که از دنیایی ناشناس به ما می رسند بسنده کنیم، محدوده ای تنگ و دشوار را برای نوآوری در معماری نظر گرفتهایم. منابعی که نه تنها محدودند، بلکه در بسیاری از مواقع بیارتباط به فرهنگ و منابع و محیط زیستی ما هستند.
اما الهام از میراث گذشته نمی تواند به معنی تکرار احجام یا فضاهایی باشد که تنها به چشم می آیند. این کار شبیه حفظ کردن چندین کلمه از زبانی ناشناخته و ساخت جملاتی است جدید در زبانی که نه دستور زبانش را می دانیم، و نه مفهوم حقیقی کلماتش را. با کشف و نگاشتن میراث های فرهنگی و جغرافیایی در خطر و جمعآوری روایات و خاطرات دسته جمعی گذشتگان، و با کشف نوع ارتباط المانهای فرهنگی در معماری و نوع پاسخگویی گذشتگان به نیازهایی که در بسیاری موارد تا به امروز پابرجا مانده اند، می توان به عرصهای از بازآفرینی، فراتر از تکرار و تقلید قدم گذاشت. ﴿کلیک کنید: متن کامل﴾
نویسنده: یاسمن اسماعیلی ❖ ستون: تار و پود
www.baru.wiki ❖ t.me/Baruwiki