***
Баҳор, юр, онамни борайлик йўқлаб,
Ишон, яхши кўриб қоласан уни.
Хушбўйлар сочилган қишлоқни алқа,
Кўзингни ачитмас аёз тутуни.

Йўллар қадамингга муштоқ, мунтазир,
Жилғаларни бунча соғинтирмасанг!
Кўклам, кўкламлигинг нимага арзир,
Кўнгилга илиқлик олиб кирмасанг?

Уйғониш – саодат, тириклик – неъмат,
Ариқлар бошини ялпизга ўра.
Келаси йилгача дийдор ғанимат,
Музтарин момодан бир бор ҳол сўра.

Ёмғирлар ёғиб бер, чанқоғи қонсин,
Томоғи қақраган далалар бўлса.
Варраклар учириб кўзи қувонсин,
Бола бўлолмаган болалар бўлса.

Ўтиб қўй навқирон нигоҳларидан,
Кўнглини чўктирма ўктам оғамнинг.
Барака тўкилсин бармоқларидан,
Қўлини сиқиб қўй деҳқон тоғамнинг.

Қалдирғоч кечикса, уйқуси қочган
Синглимни паришон айлама, Баҳор.
Сен ҳам ҳар меҳмонга бағрини очган
Онажон элимни алдама, Баҳор!

2009

© Беҳзод Фазлиддин #Behzod_Fazliddin

#Кутмаган_кунларим_кутган_кунларим китобидан