تو یادم داده بودی که اگر دنیا فقط شامل من و تو می‌شد، باید باور کنم پاکی دنیا در تو خلاصه می‌شود و بنابر توصیه‌ات لجن‌زار از من آغاز می‌گردد.
گاهی زمینی را تصور می‌کنم، باز و پهناور، که تو به تمامی خویش را بر آن گسترده‌ای به طوری که جسمت همه سطحش را پوشانده و احساس می‌کنم فقط زمین هایی که هنوز نپوشانده‌ای یا در دسترس تو نیست برای زیستن من مناسب است. با ذهنیتی که از بزرگی تو دارم آن زمین ها نه زیادند نه تسلی بخش.
هیچ چیز حتی بی‌اعتمادی تو نسبت به دیگران، هم‌پای بی‌اعتمادی نیست که من به خویش دارم.

–کافکا