My thoughts

بیاید برای همه مریضا دعا کنید...
مریضای اعتماد به نفس کاذب
مریضای عقده ای
مریضای کمبودار
و اون دسته مریضای ک
هروز عاشق یکی میشن :)))

میدونید چرا هر روز میگم ک امروزم گذش چون می خوام یاد اوری کنم ک داره تایم ها، روزها میگذره اگ بد میگذرونی
خوب شو و عالی بگذرون دنیا دو روزه تموم میشه

دقت کردی هر روز ک میگذره داره از عمرت کم میشه؟!!!

الو سلام !
سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان ؟
- بله .. بفرمایید!
. -ببخشید . خواستم بدونم شماچه کار می کنید؟
-ممنون از سوال خوبتون. مابچه های با استعداد درخشان شما رو شناسایی و برای پیشرفت بیشتر حمایت می کنیم.
-احسنت ! ... چه کار خوبی. میشه بگید چطور این کارو می کنید؟
-بله ! ما تستها و آزمونهایی داریم که در پایان دوره ابتدایی و راهنمایی با اونا مشخص می کنیم کدوم یک از بچه های شما مستعد ترن.
-با تست؟ ...عجیبه !
-چی عجیبه؟!
- ...هیچی! بگذریم. ممکنه بگید کدوم استعداد هارو شناسایی می کنید؟
-پدر جان انگار مارو گرفتیا! ما بچه های تیزهوش رو شناسایی می کنیم. هوش هم همون IQ دیگه! ...افتاد؟!
-بله ! خیلی وقته افتاده ...
راستش دیگه همه میدونن که حداقل ۹ نوع هوش و استعداد تو همه انسانها وجود داره:
هوش زبانی
هوش موسیقایی
هوش جسمی حرکتی
هوش میان فردی
هوش بصری مکانی
هوش درون فردی
هوش هستی گرا
هوش طبیعت گرا
هوش منطقی
و متاسفانه شما فقط دو نوع هوش منطقی و زبانی رو هوش میدونید.
- خب مگه چه عیبی داره ؟!
-عیب که خیلی داره. اولینش اینه که بچه ها رو به خاطر رشد دو نوع هوش، دچار غرور تله هوش می کنید.
نتیجه اش هم این میشه که این بنده های خدا تا آخر عمر، بدون اینکه بفهمن در یک تفکر بسته و محدود باقی میمونن.
. - دوم : بقیه بچه ها هم که برچسب ضعیفتر خوردن نادیده گرفته میشن. درحالی که ممکنه تو انواع دیگه هوش سرآمد و نابغه باشن.میدونین با این کار چه بلایی سر اعتماد به نفسشون میاد؟
-سوم اینکه همون بچه های به اصطلاح تیزهوش رو به چاله مهندسی و پزشکی هل میدید. جامعه رو از وکیلا و هنرمندا و نویسنده ها و بازیگرا و ورزشکارا و طراحای بزرگی محروم می کنید.
-چهارم ...
الو؟!
قطع شد ...

📙 بخشی از کتاب "همه دانش آموزان نابغه اند اگر ..."
✍🏻 تالیف: مهدی محسنی

اگه ميتونين حتما برين ، ممكنه دوسال زمان ببره يا بيشتر ممكنه مجبور شين چندبار درمانگر رو عوض كنين ولي جا نزنين .

حل شدن مطلق و كامل شايد اتفاق نيوفته شايد هم بيوفته اين به شما برميگرده . التيام و بهتر شدن يا اشكار كردن درد حتي شايد بشه گفت بيشتر رخ مي ده
يادگرفتن اينه كه بعدا تو موقعيت هاي مشابه گذشته چي كنين كه مراقبت كرده باشين از خودتون.

من سه بار این نوشته‌ها رو خوندم! چرا؟ چون انگار یه روایت از زندگی ‌خودم بود با یه کم جزییات متفاوت و از سوی اون یکی والد. الان که سمت خودشناسی و رهایی از طرحواره‌ها و تله‌های روانی رفته‌م، می‌فهمم. دقیقا طرحواره‌ها از والدین به نسل بعدی منتقل می‌شه مگر آگاهی اتفاق بیفته تا اون لنز‌های غلط اروم اروم از چشممون برداشته بشه! تله‌ی نقص و شرم، معیارهای سختگیرانه، تله‌ی بی اعتمادی و گزند و آسیب، رهاشدگی، اطاعت و … این‌ها همون بند‌هاییه که نسل به نسل منتقل شدن و ماها زندگیشون کردیم. توی یه نقطه‌ای می‌فهمیم دیگه دست خودمونه، که دیگه نذاریم اون الگو ادامه پیدا کنه، سخته شکستنش… تله هیچوقت کامل از بین نمی‌ره، ولی وقتی روش کار بشه، وقتی بینش به وجود بیاد و رشد هیجانی اتفاق بیفته، دیگه شدت و مدت زمانش خیلی خیلی کم می‌شه. دیگه هر موقعیتی نماد اون تجربه‌های اولیه‌ی پرتهدید نیست. اون تصاویر صفر و صدی… دیگه ادم‌ها یا فقط خوب یا فقط بد نیستن، دیگه ابهام اونقدر ازاردهنده نیست، دیگه لازم نیست همیشه همه چی قابل‌ پیش‌بینی و بدون نقص باشه، لازم نیست واسه کافی بودن زمین و زمان تاییدت کنن… دیگه از یه جا به بعد دلت واسه نسل قبل هم می‌سوزه چون پشت اون ظاهر چیزهای دیگه رو می‌بینی و زخمی نمی‌شی و هرچقدر که از این بندها رها می‌شی، خود به خود کمتر تاثیر می گیری و به رفتار اطرافیانم شکل می‌دی. مسیر سختی و طاقت‌فرسا و زمان‌بریه اما پر از شکوفایی. ارزشش رو داره
امیدوارم نسل جدید مسئولیت بازتر کردن و بریدن این بندهای زهرآگین رو بخاطر خودشونم که شده بهتر به عهده بگیرن…

ممنون که تجربه‌تو به اشتراک گذاشتی 🤍

نه من اصلا از جهت دیگه ای داشتم میگفتم ، شناسایی تله های زندگی یا طرحواره ها برای خودمون بود
یه مثال بزنم ، اگه من در کودکی همش توسط نزدیکانم و کلن تحقیر شده باشم ، خواه ناخواه در بزرگسالی و ..هم جذب افرادی میشم که یه جورایی منو تحقیر میکنند و یاد شرایط دوران کودکی میمدازن ، ما باید این هارو بشناسیم و سعی کنیم کنترلشون کنیم ، کمشون کنیم یا حداقل موقع انتخاب هامون حواسمون باشه نکنه براساس طرحواره ای که من داشتم پارتنرم رو انتخاب کردم یا برعکس

قطعا
من هم منکر لزوم تلاش در این راستا نیستم
اما عرضم اینه که، اگر ما خودمون رو برای n موقعیت هم آماده کنیم، زندگی هنوز n+1 تا n+k موقعیت داره که برای ما رو کنه و ما براشون آماده نباشیم و چه بسا بدتر از والدینمون اکت و ری‌اکت بروز بدیم

من تصورم اینه، فاصله شکاف نسلی بین ما و فرزندانمون، سال‌های نوری بیشتر از شکاف بین والدینمون با ما خواهد بود
و دلیل اون رو هم سرعت پرشتاب دگرگونی‌ها در سطح جهان می‌دونم، از مناظر مختلف، تکنولوژیک گرفته یا ایدئولوژیک و لایف استایل و قس علی هذا

با کل حرفت موافقم جز یک خط آخر
اره درک میکنم همه مون اینها رو تجربه کردیم اما میتونیم بهتر بشیم ، مواظب باشیم و آگاهانه تر قدم برداریم برای آینده و افرادی که با ما خواهند بود ، اره ما هم در آینده پر از مشکل و ایراد خواهیم بود اما اگه دنبال راه چاره باشیم از طریق درمانگر ، روانپزشک و.. قطعا حال بهتری رو تجربه میکنیم

خیلی ها میتونن قبول کنن که یه کارگر، پزشک، معلم، راننده یا آشپز کار اشتباهی انجام داده ولی نمیتونن قبول کنند که یه پدر یا مادر اشتباه کرده و میگن این کارشون ناخواسته است و ناشی از تفاوت فرهنگی بین دو نسله. کاش قبول کنیم پدر مادر بودن فقط قبول مسئولیت فیزیکی یه آدم نیست بلکه باید به روح روان اون فرزند هم توجه بشه و به نیازهاش پاسخ داده بشه. کاش آموزش ها برای کسایی که میخوان پدر و مادر بشن بیشتر بشه

هممون به چنین پدر و مادرهایی مبتلاییم و بدتر نکته ماجرا اینه که این خط سیر ادامه داره و قطعا ما هم چنین پدر و مادرهایی خواهیم شد، شاید در موقعیت‌هایی که الان منتقد والدینمون هستیم نه، ولی هزار نوقعیت دیگه وجود داره تا باگ خلقت ما هم در اون نمایان بشه
چرا که هیچ کسی کامل نیست
و این موضوع اصلا سرزنش بردار نیست!

میدونید نمیشه کسسیو قضاوت کرد
اما مطمئنن اون مادر هم از بچگی یه سری مشکلات و باور های غلط بهش رسیده:)
یعنی شاید نیاز ب کمک داشته
نمیدونم واقعا اما میدونم ک کودکی انسان خیلی مهمه چجوری بگذره خیلی :))

تو بی نظیری از اینکه تونستی خودتو پیدا کنی و شرایط تو مدیریت کنی و از حالت قربانی به حالت یک انسان عادی و موفق و در حال ترمیم و تکمیل در بیای
آفرین بهت

خاصیت ادبیات همذات پنداریه اما خیلی عجیب بود که من اولین بار بود که میخوندم و مامانمو به شکل دیگه ای میدیدم لا به لای متنی . من خانواده‌ی مذهبی نداشتم . اتفاقا خانواده به ذهنیت خودشون باز و روشنفکری داشتم اما مادری بسیار کنترلگر ، پر خشم و پر آزاری داشتم . برای همین همیشه میگم سنت از مذهب حتی ویرانگر‌تره از اون ویرانگرتر ترسه. مادر من سال‌ها کمبود اعتماد بنفس و ترس ترک شدنش رو به ما بچه‌هاش اعمال کرد و نتیجش چی شد؟ زاده شدن همون ترس‌ها تو ما . خط به خطی که نوشته بودی برای من زنده کردن یه خاطره بود و تانزانیا عزیزم تو رو نمیدونم اما من هنوز که هنوزه با اینکه میدونم این یه چرخش با اینکه میدونم دیگه نباید متنفر باشم و باید بدونم به قول تو گرفتاره خشمگینم . کاش یه روز یاد بگیرم ببخشم.

فردا می‌خوام عجیب‌ترین رشته توییت رو اینجا بذارم. از وقتی خوندمش همش تو فکرشم.