💢مسائل عِدَّت موت شوهر 💢
💐مسئله١:
اگر شوهر زنى وفات کرد، عدّت زن چهار ماه و ده روز مي باشد، و زن عدّت را بايد در همان خانه اى بگذراند که در وقت وفات شوهرش در آن سکونت داشت. بيرون آمدن از آن خانه برایش درست نيست.
البته اگر اين زن، فقير و نادار است و مصارف و خرچ زندگی خود را دارا نیست و بنابرين شغلى مثلاً آشپزى و غيره دارد، در این صورت بيرون رفتن به خاطر کار برایش درست است، ولی شب را بايد در همان خانه بگذراند.
و در صورت مرگ شوهر، چه همخوابگى ميان زن و شوهر رخ داده باشد يا نی، و چه خلوت و تنهائى ميان ايشان پيش آمده باشد يا نی، و چه حیض زن بيايد يا نيايد، حکم همۀ اين صورت ها يکسان است. يعنى زن بايد چهار ماه و ده روز را در عدّت بگذراند.
البته اگر هنگامی که شوهر وفات کرد زن حامله بود، عدّت اين زن تا ولادت طفل است، و تعیين ماه و روز در اين صورت اعتبارى ندارد.
اگر طفل فقط يکى دو ساعت بعد از وفات شوهر به دنیا آمد، بازهم عدّت زن ختم می شود.
💐مسئله٢:
در دوران عدّت، زن در هر جا در داخل خانه که بخواهد بود و باش و رفت و آمد می تواند. در بعضى جاها رواج است که چارپائى يا بسترِ زنِ شوهر مرده و خودِ زنِ شوهر مرده را از يکجا هرگز به جاى ديگر منتقل نمی کنند. اين رسم و رواج بيهوده است. بايد آن را ترک کرد.
💐مسئله٣:
اگر شوهر زنى، پسرى نابالغ بود و هنگامی که وی وفات کرد، زنش حامله بود، بازهم عدّت اين زن تا ولادت طفل است. ليکن اين طفل حرامى است، از شوهرش گفته نمى شود.
💐مسئله٤:
اگر شوهر زنى در تاريخ اول ماه قمرى وفات کرد و زن نيز حامله نيست، در اين صورت زن به حساب ماه هاى قمرى چهار ماه و ده روز عدّت بگذراند.
و اگر شوهرش در تاريخ اول ماه قمرى وفات نکرد، در اين صورت زن چهار ماه و ده روز عدّت خود را به حساب هر ماه «30» روز تکميل کند. يعنى عدّت وى «120» روز مي باشد.
حکم عدّت طلاق نيز به همين ترتيب است که اگر زن حيضش نمى آيد و حامله نیز نیست و شوهر او را در تاريخ اول ماه قمرى طلاق داد، در این صورت زن، سه ماه قمرى را عدت بگذراند، خواه ماه «29» روز باشد يا «30» روز.
و اگر زن در تاريخ اول قمرى طلاق نيافت، در اين صورت سه ماه عدّت را به حساب هر ماه سى روز تکميل کند که جمله «90» روز می شود.
💐مسئله١:
اگر شوهر زنى وفات کرد، عدّت زن چهار ماه و ده روز مي باشد، و زن عدّت را بايد در همان خانه اى بگذراند که در وقت وفات شوهرش در آن سکونت داشت. بيرون آمدن از آن خانه برایش درست نيست.
البته اگر اين زن، فقير و نادار است و مصارف و خرچ زندگی خود را دارا نیست و بنابرين شغلى مثلاً آشپزى و غيره دارد، در این صورت بيرون رفتن به خاطر کار برایش درست است، ولی شب را بايد در همان خانه بگذراند.
و در صورت مرگ شوهر، چه همخوابگى ميان زن و شوهر رخ داده باشد يا نی، و چه خلوت و تنهائى ميان ايشان پيش آمده باشد يا نی، و چه حیض زن بيايد يا نيايد، حکم همۀ اين صورت ها يکسان است. يعنى زن بايد چهار ماه و ده روز را در عدّت بگذراند.
البته اگر هنگامی که شوهر وفات کرد زن حامله بود، عدّت اين زن تا ولادت طفل است، و تعیين ماه و روز در اين صورت اعتبارى ندارد.
اگر طفل فقط يکى دو ساعت بعد از وفات شوهر به دنیا آمد، بازهم عدّت زن ختم می شود.
💐مسئله٢:
در دوران عدّت، زن در هر جا در داخل خانه که بخواهد بود و باش و رفت و آمد می تواند. در بعضى جاها رواج است که چارپائى يا بسترِ زنِ شوهر مرده و خودِ زنِ شوهر مرده را از يکجا هرگز به جاى ديگر منتقل نمی کنند. اين رسم و رواج بيهوده است. بايد آن را ترک کرد.
💐مسئله٣:
اگر شوهر زنى، پسرى نابالغ بود و هنگامی که وی وفات کرد، زنش حامله بود، بازهم عدّت اين زن تا ولادت طفل است. ليکن اين طفل حرامى است، از شوهرش گفته نمى شود.
💐مسئله٤:
اگر شوهر زنى در تاريخ اول ماه قمرى وفات کرد و زن نيز حامله نيست، در اين صورت زن به حساب ماه هاى قمرى چهار ماه و ده روز عدّت بگذراند.
و اگر شوهرش در تاريخ اول ماه قمرى وفات نکرد، در اين صورت زن چهار ماه و ده روز عدّت خود را به حساب هر ماه «30» روز تکميل کند. يعنى عدّت وى «120» روز مي باشد.
حکم عدّت طلاق نيز به همين ترتيب است که اگر زن حيضش نمى آيد و حامله نیز نیست و شوهر او را در تاريخ اول ماه قمرى طلاق داد، در این صورت زن، سه ماه قمرى را عدت بگذراند، خواه ماه «29» روز باشد يا «30» روز.
و اگر زن در تاريخ اول قمرى طلاق نيافت، در اين صورت سه ماه عدّت را به حساب هر ماه سى روز تکميل کند که جمله «90» روز می شود.