ذهنم شلوغه، ذهنم خالیه، ذهنم پر از چاله های تاریکه که گور هیچ حرفی نیستن، گورستان خالی از جسد یه زمین بی نام و نشانه. من بی نشانم، حالا که هیچ حرفی، هیچ غمی، هیچ دردی درونم نیست. ریل آهن بی قطار میپوسه و ذهن من بی کلمات، و همه می دونند یه ایستگاه خالی، مقصد هیچکس نیست.
- خاطرات آقای کو
- خاطرات آقای کو