چرا انقدر وایب زندگی منو میده؟
البته درونم
دقیقا همونجایی که فقط یکنفر میتونه بهش تسلط پیدا کنه
همونجایی که دردش رو با کسی شریک میشم که مهم نیست کی و کجا!
خودش رو میرسونه تا من بتونم مابین بازوهاش آروم بگیرم.
دوریش برام مثل مرگ میمونه و قلبم رو مچاله میکنه.
اینکه توی دنیایی باشی که به عالم و آدم توجه و عشق نشون بدی اما خودت ایگنور بشی، داشتن یکنفر که تورو با وجود همه چیت دوست داره مثل گنجینه ایه که توی هسته زمین دفن شده!
کاش بدونه وجودش چقدر گرما بخشه و وقتی نیست زندگی برام مثل عصر یخبندان میمونه.
کاش بدونه چرا حتی وقتی که کنارمه نگرانشم و دائم میگم ( حالت خوبه)
کاش بدونه فقط نگاهش چقدر قلبم رو به تپش وادار میکنه.
کاش بدونه همه چیز منه و بیشتر باید مراقب خودش و قلبی که توی سینشه باشه چون تمام گردش زندگیم وابسته به وجود اونه!

@DarknessOfTheLandMyHeart