Beste volksgenoten,

Het is weer zaterdag poëziedag, elke zaterdag delen wij een gedicht van Dietse bodem. Vandaag een gedicht van Bart Peleman 'Weerziens met de Schelde'.


Nooit heb ik U mijn sterken stroom een stond vergeten
maar toen ik weer uw boorden met bewogen hart betrad,
heb ik de zilvren einders om uw vloed gemeten
en als een man bezeten, wat ik als een kind aanbad.

Want geen van hen die eenzaam langs dees dijken leven
beseffen ooit tenvolle hoe 'k uw deinen heb bemind,
hoe ik het ruischen ken van de nabije dreven
en het gestage suizen van den tragen avondwind.

Zoo heb ik U in vollen luister weergevonden:
de visschers monk'lend in het rooken hunner pijp gehuld,
uw nootelaars door 't beuken van geen bijl geschonden,
uw riet door 't roepen van den karekiet vervuld.

Dies heb ik U mijn stroom zooals mij zelf bezeten
toen 'k weer uw visschersloepen blinkend in uw water zag;
toen ik, mezelf in 't wassen van uw vloed vergeten,
in 't groene glanzen uwer dijken diep te droomen lag.

@Dietsland