افراط‌گرایی و تروریسم!
مسلمان باید در همه چیز [از دیگران] متمایز باشد؛ از جمله در زمینه‌ی اصطلاحات. [بدین معنا که اصطلاحات ویژه‌ی خود را به کار برد و از استعمال اصطلاح‌های زهرآگین دشمنان پرهیز کند].
چه قدر زشت است که ما مسلمانان اصطلاحاتی چون «افراط‌گرایی» و «تروریسم» را مانند دشمنان خود، از جمله کافران آشکار و منافقان، استفاده کنیم!
چه قدر زشت است که خطیب جمعه این تعبیرها را به کار برد و یا گرداننده‌ی بی‌حجابی یکی از شخصیت‌های علمی/دعوی/تربیتی را به یکی از شبکه‌های تلویزیونی‌ای که در محور سازمان ملل متحد می‌چرخد، دعوت کند و جناب «شیخ» برود و از افراط‌گرایی و تروریسم سخن بگوید!
زمانی که کافران و منافقان و پیروان آنان اصطلاح «افراط‌گرایی» را استفاده می‌کنند، چیزهای زیادی مورد نظر آنان است؛ از جمله:
- تلاش مسلمانان برای سیادت شریعت اسلامی؛
- باور مسلمانان به این که حاکمیت فقط از آن الله متعال است؛
- نپذیرفتن هر چیزی که مخالف شریعت الله باشد، هرچند قانون آن را به رسمیت بشناسد و از از لوازم دموکراسی باشد و سازمان ملل متحد آن را الزامی دانسته باشد.
این باورها همه به نظر آنان افراط‌گرایی است.
با این حساب بسیار زشت است که ما «افراط‌گرایی» را به بهانه‌ی مقابله با «غلو/تندوری» محکوم کنیم، در حالی که می‌دانیم که منظور دشمنان اسلام از «افراط‌گرایی» اسلام است.
چه زشت است که ما به سروده‌های کسانی آواز بخوانیم که شعار «مبارزه با ترورریسم» (و افراط‌گرایی) را بلند کردند و آن را از اولویت عصر کنونی معرفی کرده اند و هدف آنان از این کارها، ریشه کن کردن اسلام است.
ما در اسلام کلمه‌ی «غلو/تندروی» را داریم که معنای آن از حدگذری است و این کلمه‌ای است محدود و منضبط و تعریف آن «مخالفت دلیل شرعی» است نه مخالفت قوانین بین المللی!
ما با این گونه «غلو» به خاطری که الله آن را دوست ندارد و از آن نهی کرده است، مخالفت می‌کنیم نه به این خاطر که دشمنان ما آن را غلو تعریف کرده اند!
پیامبر (صلی الله علیه وسلم) ما را به مخالفت با اهل کتاب و مشرکان حتا در چیزهایی امر کرده اند که به ظاهر سطحی و ساده به نظر می‌رسد، تا جایی که یهودیان گفتند: «این مرد (یعنی پیامبر) می‌خواهد با ما در همه چیز مخالفت کند» (به روایت مسلم) الله متعال مسلمانان را از استعمال کلمه‌ی «راعنا/مراعات ما را بکن» با پیامبر به خاطر مخالفت با یهود نهی کرد، هرچند منظور مسلمانان از این کلمه امری مشروع و درست هم بود. به این دلیل که یهود معنای بدی از این کلمه در ذهن داشتند.
با این توضیح، حکم استفاده از الفاظ و اصطلاحاتی که چتر جنگ با اسلام قرار گرفته است، چه خواهد بود؟!
ای مسلمان! متمایز باش و «وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ/ اصلاحات بیاور و از راه و رسم فسادپیشگان پیروی مکن!»
🔹 د. اياد قنيبى 🔹
مسلمان باید در همه چیز [از دیگران] متمایز باشد؛ از جمله در زمینه‌ی اصطلاحات. [بدین معنا که اصطلاحات ویژه‌ی خود را به کار برد و از استعمال اصطلاح‌های زهرآگین دشمنان پرهیز کند].
چه قدر زشت است که ما مسلمانان اصطلاحاتی چون «افراط‌گرایی» و «تروریسم» را مانند دشمنان خود، از جمله کافران آشکار و منافقان، استفاده کنیم!
چه قدر زشت است که خطیب جمعه این تعبیرها را به کار برد و یا گرداننده‌ی بی‌حجابی یکی از شخصیت‌های علمی/دعوی/تربیتی را به یکی از شبکه‌های تلویزیونی‌ای که در محور سازمان ملل متحد می‌چرخد، دعوت کند و جناب «شیخ» برود و از افراط‌گرایی و تروریسم سخن بگوید!
زمانی که کافران و منافقان و پیروان آنان اصطلاح «افراط‌گرایی» را استفاده می‌کنند، چیزهای زیادی مورد نظر آنان است؛ از جمله:
- تلاش مسلمانان برای سیادت شریعت اسلامی؛
- باور مسلمانان به این که حاکمیت فقط از آن الله متعال است؛
- نپذیرفتن هر چیزی که مخالف شریعت الله باشد، هرچند قانون آن را به رسمیت بشناسد و از از لوازم دموکراسی باشد و سازمان ملل متحد آن را الزامی دانسته باشد.
این باورها همه به نظر آنان افراط‌گرایی است.
با این حساب بسیار زشت است که ما «افراط‌گرایی» را به بهانه‌ی مقابله با «غلو/تندوری» محکوم کنیم، در حالی که می‌دانیم که منظور دشمنان اسلام از «افراط‌گرایی» اسلام است.
چه زشت است که ما به سروده‌های کسانی آواز بخوانیم که شعار «مبارزه با ترورریسم» (و افراط‌گرایی) را بلند کردند و آن را از اولویت عصر کنونی معرفی کرده اند و هدف آنان از این کارها، ریشه کن کردن اسلام است.
ما در اسلام کلمه‌ی «غلو/تندروی» را داریم که معنای آن از حدگذری است و این کلمه‌ای است محدود و منضبط و تعریف آن «مخالفت دلیل شرعی» است نه مخالفت قوانین بین المللی!
ما با این گونه «غلو» به خاطری که الله آن را دوست ندارد و از آن نهی کرده است، مخالفت می‌کنیم نه به این خاطر که دشمنان ما آن را غلو تعریف کرده اند!
پیامبر (صلی الله علیه وسلم) ما را به مخالفت با اهل کتاب و مشرکان حتا در چیزهایی امر کرده اند که به ظاهر سطحی و ساده به نظر می‌رسد، تا جایی که یهودیان گفتند: «این مرد (یعنی پیامبر) می‌خواهد با ما در همه چیز مخالفت کند» (به روایت مسلم) الله متعال مسلمانان را از استعمال کلمه‌ی «راعنا/مراعات ما را بکن» با پیامبر به خاطر مخالفت با یهود نهی کرد، هرچند منظور مسلمانان از این کلمه امری مشروع و درست هم بود. به این دلیل که یهود معنای بدی از این کلمه در ذهن داشتند.
با این توضیح، حکم استفاده از الفاظ و اصطلاحاتی که چتر جنگ با اسلام قرار گرفته است، چه خواهد بود؟!
ای مسلمان! متمایز باش و «وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ/ اصلاحات بیاور و از راه و رسم فسادپیشگان پیروی مکن!»
🔹 د. اياد قنيبى 🔹