‍ حکومتی که انسان را نه هدف، بلکه وسیله می‌پندارد؛ به جای آن‌که قانون اراده‌ی حاکمش باشد، اراده‌ی حاکمش را قانون می‌داند؛ برای سلب فرصت اندیشیدن از شهروندانش سعی دارد آنان را همواره متردد بین آخور و آبریز نگاه دارد؛ تلقی‌اش از جمهوریت‌،‌ جمهوریت ناب به مثابه افساربرسرنهادگانِ حلقه‌به‌گوش است و بس و دیگر کسان را مصداق جمهور نمی‌داند؛ رسانه‌‌ی میلی‌اش جز پمپاژ توهم و پروپاگاندا وظیفه‌ی دیگری نمی‌شناسد؛ حقوق فردی برایش هیچ محلی از اعراب ندارد؛ قهر را بر مدارا، سبعیّت را بر مدنیّت، تک‌صدایی و تک‌حزبی را بر مطبوعات آزاد و تکثر احزاب، دین رسمی را بر اخلاق، ایمان مزورانه را بر ایمان خالصانه، قشر خشک دین را بر گوهر معنوی آن، شیعه را بر سنی، حوزه و طلبه را بر دانشگاه و دانشجو، دین‌دار و دین‌باور را بر دین‌گریز، اقوام مرکزی را بر اقوام مرزی، انیران(حزب‌الله و یمن و..)را بر ایران، تعهد را بر تخصص، مجیزگو را بر منتقد، مرد را بر زن، زنِ پستونشینِ نخ‌ریس را بر بانوی شاغل و خلاق، ایدئولوگ را بر حقیقت‌طلب، صدور انقلاب و ایدئولوژی را بر توسعه و استراتژی تأمین منافع ملی، سنت و پست‌مدرنیسم را بر مدرنیته، انتصابات را بر انتخابات، جنگ را بر صلح، بندگی را بر آزادی، اعتقاد را بر انسان، خرافه و شبه‌علم را بر معرفت و علم، غم و عزا را بر جشن و سرور، شستشوی مغزی را بر آمورش و تربیت، اقتصاد دستوریِ دولتی را بر اقتصاد آزاد، دلال را بر تولیدکننده و مصرف‌کننده، بلوک شرق را بر بلوک غرب و ممات را بر حیات برتری داده و مقدم می‌دارد، ابایی از افزودن برگ ننگین کودک‌‌کشی هم به دفتر جنایات خود ندارد.

#خدای_رنگین‌کمان
#کیان_پیرفلک
#حکومت_کودک‌کش


📍در سنگر آزادی
@InTheStrongholdOfLiberty