غزل

یار بی میني بی مزی شو بی اسری شو
لاړ ملنګ دزمانــــــی شو بـی اسری شو

ماهم داسي چاته زړه ورکړلو خدایــــه
چي ساقي دمیکدی شو بـی اسری شو

دغه ښه شوه غلامي یی خوښه نکــړه
خو ملنګ یی دکوڅی شوبی اسری شو

هیڅ اقراردمینتوب یی په زړه نـه وو
تور دعشق په نامی شو بـی اسری شو

چینار قده یی ځواني وه توري زلفـي
مرور له یــوی ګیلی شو بـی اسری شو

دحُریت شال یی هیوادته ورپه سر کړ
يو عنوان دکتابچی شو بــی اسری شو

دمُرشد طالب غزل کي چي څرګند شو
نو ازار یی ورپسی شو بــی اسری شو