◖Jozef gossip◗

خب
اسم آیدی من Jozef_H_2 هستش.
توی گپ‌های بازی من رو عمدتا جوزف، جوزفین، جوزفینا صدا می‌زنن و یه گروه محدودی هم فاطیما صدام میکنن.
موجودیتم مشخص نیست، می‌تونم به هر کاراکتری تبدیل بشم البته با محدودیت زمانی؛ یعنی زودتر از 20 دقیقه نمیتونم به کاراکتر جدیدی تبدیل بشم.
نه شرورم نه قهرمان فقط دنبال بالا بردن خودم و گروهمم و هیچ چیزی نمیخوام.
ترجیح میدم با موانع بازی بجنگم و بالا برم و اگر هم لازم شد با گروهی بجنگم؟ خب انجامش میدم.
گروهم تا وقتی دردسر درست نکنن میتونن هرکاری انجام بدن، چه دزدی چه کمک به کسی و هرکاری.
حال دردسراشون رو ندارم و فقط روی پیشرفت تمرکز دارم.
نمیخوای پیشرفت کنی؟ باشه برو اما دوستی ما هنوز سرجاشه.
برای هیچ کس کار نمی‌کنم، قانونی هم جز دردسرسازی ممنوع ندارم.
توی یه سیاه‌چاله زندگی میکنم.
برخلاف دنیای واقعی رفتن به اونجا راحته و بیرون اومدن ازش؟ خب من تغییر شکل بلدم و می‌تونم انجامش بدم، بقیه؟ اونا تغییر شکل بلدن؟
تا حالا کسی نیومده اونجا چون اگر ازش بیرون نری اکانتت با همه داراییاش نابود میشه و من عاشق این آرامش شخصیمم.
دوستای زیادی دارم اما مثل همیشه هم اونا میتونن من رو ول کنن هم من اونا رو خیلی هم راحت :)
گاهی اوقات برای پول چند تا ماموریت ساده‌ی خارج بازی هم انجام میدم اما کار اصلیم نیست.
به هرحال، اگر دردسری نداری و خواستی به این تیم بپیوندی، راهت همیشه بازه.

day 4:
جایی که میخوام ببینم...
سیاه چاله
توی یه سیاه چاله

امشب...
عالی بود

The end of the f***** world

day 3:
یه خاطره...
خاطره‌ها خیلی زیادن خیییییییلی زیاد
اما میخوام این رو بگم که به بی‌تی‌اس هم مربوطه.
حدودا 4-5 سال پیش توی یه سفر به شمال دوتا دختر عمو که فامیل‌ای شوهر عمم هستن من رو گیر اوردن و کلی موزیک ویدیو از بی‌تی‌س و اکسو نشونم دادن.
توی اون سفر علاقم به کیپاپ شروع شد؛ اما خب همونجور که همیشه گفتم بخاطر نبود امکانات و البته ترسم از خانواده (نمیدونم چرا ترس شاید ترس از مسخره شدن؟) دیگه خیلی تو دلش نرفتم.
خب میخوام فاصله بین کیپاپر شدن، اکسوال شدن و در نهایت دست کشیدن از کیپاپ رو بگم.
شمال که بودیم کلا یه شب من پیش اون دو نفر بودم و اونا نتونستن تخم کیپاپری رو اونقدررررررر عمیق بکارن که من دست نکشم از کیپاپ!
وقتی برگشتیم یه سه چهارتا موزیک ویدیو هم از اکسو و هم از بی‌تی‌اس توی تبلت من بود.
اینم خاطر نشان کنم که اون زمان من نه تنها وارد فضای ارتباطات مجازی (جز گوگل و سایت‌هاش) نشده بودم که حتی سیمکارت هم نداشتم...
خلاصه که من با یه بار کمی بازگشتم به شهر رو اعلام کردم.
مادر من مدیر مدرسه‌ست و من هربار مدرسه‌م تموم میشد میرفتم اونجا تا وقتی که کارش تموم بشه و باهم بریم خونه که این حدودا 3 یا 4 ساعت طول می‌کشید.
توی اون تایمی که من مدرسه بودم سعی میکردم با سرچ توی گوگل چندتا موزیک ویدیو با زیرنویس پیدا کنم.
خب اون زمان من از اکسو بیشتر خوشم اومده بود (خودمونیم رو کسی که معرفی کرده بود کراش زده بودم) و دنبال اون بود و به طور مسخره‌ای حتی بدون شناخت خودم رو اکسوال معرفی میکردم🤌😂
توی گوگل عملا هییییییچی نبود
نه اینکه نباشه اما کیفیت پیکسی و با صدای بد. یوتوب هم که نمیشناختم پس همینطوری درجا زدم و دوتا از آهنگای اکسو به همراه یکی از آهنگای بی‌تی‌اس رو دائم گوش میکردم.
توی مدرسه مامانم یه معلمی بود که دست بر قضا آرمی بود.
ایشون اومد گفتن که بی‌تی‌س بهتره و این حرفا
حالا اون تحلیل من تحلیل...
آخرش هم گفتم بابا من با دوتا دختر عمو که یکیشون اکسوال بوده و اون یکی آرمی با این دنیا آشنا شدم برا من فنوار راه ننداز ببینم😒
اوشون سال بعد رفتن و من بخاطر اتفاقات زندگی خودم و بازم تکرار میکنم کمبود امکانات نه اکسوال واقعی شدم و نه آرمی...
آخرشم که طی یه سری اتفاقات با بی‌تی‌اس آشنا شدم و بعلههههههه

هاهاها
خیلی سخته ولی من از به چالش کشیدن خودم خوشم میاد

مرسی
مرسی
هیچ چیز دیگه‌ی ندارم برای گفتن
مرسی که ضربان قلبم منید

البته چون خودش نمیتونست بره جلو داد به کمرامن و اونم پرتاب کرد اون سمت...
به نظرتون چندتا تیکه شده؟

خیلی ناراحتم چهار روز کنسرت تموم شد. حالا من با زندگیم چیکار کنم؟؟😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭