Нағыз ақымақтық.

Тіл тілімен, алайда ол жетістікке жетудегі бір құрал ғана, асыл мақсатымыз білікті дәрігер болу. Бүгін бір отаға кірдім. Үйренетін нәрсе көп, шабыттана түстім. Бірақ бүгін бұл ота жайлы емес, 2 күн бұрыңғы болған ота жайында түйгенімді баяндаймын.

Кішігірім ота - трахеостомия. 1954 жылғы апамыз. Тыныс алу жолдары зақымдалған, тамағын(трахея) кесіп трубка тығу арқылы тыныс алуын жаңғыртамыз. Сөздің төркіні ол кісінің мойнының жоқтығы емес, мойын қан тамырларының 2 рет зақымдалғанында яки аурухана жағдайының мүшкілдігінде де емес. Азырақ асыра, азырақ асыға сөйлейтін халықпыз ғой, бірақ бұл жерде расыменде сондай. Мәселе ол кісінің моральдық жағдайында.

Жасарын жасаған, асарын асаған кісі. Тек бұл кісі емес, осы іспеттес қаншама адамдар ұмытылды, тасталды, назарға алынбады. Қазір ше? Қазір барлығы артта қалды, олардың сөзінің ешбір маңызы жоқ екенін түсінді, бірақ кеш. Сондықтан жасайтыныңызды жасаңыз, кім не десе о десін, “Ел не демейді, есек не жемейді”. Олардың сөзі сізді қайғыртпасын! Қолынан келмегендер сіздің де қолыңыздан келмейтінін айтып әлек болсын, сіз сабыр етіңіз және тоқтамаңыз. Қарапайым формула:
1. Аллаға тәуекел
2. Амал ету (бір күн жасалынған үлкен амалдан, көп күн жасалынған аздау амалдар хайырлырақ, себебі тұрақты)