ما آدم‌ها همه‌مون دوست داریم بدونیم توی آینده‌هامون چخبره؛ اما من این روزها به این فکر می‌کنم که اگر توی آینده هم خبر خاصی نبود؛ چی؟ اگر آینده بدتر از اینی بود که الان هست‌؛ چی؟ اگر دیدن آینده باعث می‌شد ته مونده‌ی امید امروزم رو از دست بدم و زمان رو رها کنم؛ چی؟
اینه که این روزها ترجیحم گذشته و پرسه در خاطرات خوب و بد قدیمه. چون حداقل می‌دونم که گذشته و تموم شده... ولی آینده؟ ابدا!