پرونده جریان #ضدپزشک (Anti-Physician)
"جایگاه و منزلت پزشکان : فراز یا فرود؟!" (۱)
پیش از این که طبابت و درمان، محدود به افراد برجسته‌ای شود که دوره‌های آموزش مدرن پزشکی را پس از طی مرارت و رقابتی دشوار و سپری کردن آموزش‌های شبانه روزیِ دشوارتر گذرانده، و نهایتاً مجوز رسمی برای طبابت قانونی در جامعه پیدا می کنند، درمانگری در جامعه، توسط افرادی که مردم آنها را "حکیم" می نامیدند به انجام می رسید؛ افرادی که مردم ایشان را بنا به دانش و تجربه شان گذشته از معالجِ خود، محرم اسرار زندگی، محترم و امین خود و حلال مشکلات عدیده زندگی شان تلقی می کردند و برا‌یشان احترامی بیش از احترام نسبت به بسیاری حرفه‌های دیگر قائل بودند.
حکیم، معالجِ آلام جسمانی و همچنین روحانی مردم بود. این سنت یا عادت، شاید بتوان گفت همچنان با ابعاد و سطوحی دیگر نزد این جامعه باقی است. گاه شاهد این هستیم که از پزشکان، بنا به همان تصور والا، چیزهایی بیش از توان یا شاید صلاحیت آنها طلب می‌کنند، به همین دلیل است که بعضاً مردم از پزشک معالجشان انتظار دارند که به تمام لایه‌های زندگی فردی و اجتماعی شان، بصیرت و احاطه داشته باشد و هنگامی که به او روی می آورند، اعجازگرانه برای هر درد بی‌درمان‌شان چاره‌ای بیافریند.
در دنیای مدرن، تصور نوستالژیک حکیم زمانه به مدد فرایندهای نو، گاه ظهوری دوباره می یابد. آموزش دانشگاهی با تجهیزات پیچیده، فضای پر تنش بیمارستان و به کارگیری تکنولوژی و مهندسی پزشکی، برای پزشکان عصر جدید که علاوه بر برخورداری از شان و احترام قبلی، بر علوم جدید نیز احاطه پیدا کرده اند، امکانات و فرصت هایی نو برای استقرار و گسترش دامنه حکمفرمایی شان در سطح اجتماع، اقتصاد و سیاست های اجتماعی به همراه آورده است.
ادامه دارد...
هانیه نشاسته‌ساز
دانشجوی پزشکی دانشگاه ایران
@MedEthicsIUMS
"جایگاه و منزلت پزشکان : فراز یا فرود؟!" (۱)
پیش از این که طبابت و درمان، محدود به افراد برجسته‌ای شود که دوره‌های آموزش مدرن پزشکی را پس از طی مرارت و رقابتی دشوار و سپری کردن آموزش‌های شبانه روزیِ دشوارتر گذرانده، و نهایتاً مجوز رسمی برای طبابت قانونی در جامعه پیدا می کنند، درمانگری در جامعه، توسط افرادی که مردم آنها را "حکیم" می نامیدند به انجام می رسید؛ افرادی که مردم ایشان را بنا به دانش و تجربه شان گذشته از معالجِ خود، محرم اسرار زندگی، محترم و امین خود و حلال مشکلات عدیده زندگی شان تلقی می کردند و برا‌یشان احترامی بیش از احترام نسبت به بسیاری حرفه‌های دیگر قائل بودند.
حکیم، معالجِ آلام جسمانی و همچنین روحانی مردم بود. این سنت یا عادت، شاید بتوان گفت همچنان با ابعاد و سطوحی دیگر نزد این جامعه باقی است. گاه شاهد این هستیم که از پزشکان، بنا به همان تصور والا، چیزهایی بیش از توان یا شاید صلاحیت آنها طلب می‌کنند، به همین دلیل است که بعضاً مردم از پزشک معالجشان انتظار دارند که به تمام لایه‌های زندگی فردی و اجتماعی شان، بصیرت و احاطه داشته باشد و هنگامی که به او روی می آورند، اعجازگرانه برای هر درد بی‌درمان‌شان چاره‌ای بیافریند.
در دنیای مدرن، تصور نوستالژیک حکیم زمانه به مدد فرایندهای نو، گاه ظهوری دوباره می یابد. آموزش دانشگاهی با تجهیزات پیچیده، فضای پر تنش بیمارستان و به کارگیری تکنولوژی و مهندسی پزشکی، برای پزشکان عصر جدید که علاوه بر برخورداری از شان و احترام قبلی، بر علوم جدید نیز احاطه پیدا کرده اند، امکانات و فرصت هایی نو برای استقرار و گسترش دامنه حکمفرمایی شان در سطح اجتماع، اقتصاد و سیاست های اجتماعی به همراه آورده است.
ادامه دارد...
هانیه نشاسته‌ساز
دانشجوی پزشکی دانشگاه ایران
@MedEthicsIUMS