آنگونه که در تعاریف آمده است:

«بازی پانزی» چیزی نیست جز تامین بدهی گذشته با استقراض جدید!
با اضافه شدن سود یا بهره به بدهی‌های گذشته، میزان استقراض در هر دوره بیشتر و بیشتر می‌شود و در نهایت سیستم از هم فرو می‌پاشد...

با این تعریف بزرگ‌ترین بازی پانزی از آن حاکمیت است و در مقیاسی بزرگ اکثریت مردم طعمه‌ی بازی پانزی حاکمیت هستند.
سودهایی که از محل منابع خودشان در جیب آنها می‌گذارد، طمع‌شان را تحریک می‌کند. آنقدر آلوده می‌شوند که حتی وقتی همه چیزشان را می‌بازند، فریادی نمی‌زنند و سکوت می‌کنند.

طبق قائده‌ی پانزی، بازی در دو حالت تمام می‌شود:
زمانی که اکثریت سرمایه‌گذاران منابع خود را طلب کنند و یا زمانی که منابع قابل مصرف پانزی تمام شود...

در هر حالت سیستم پانزی محکوم به فروپاشی است.