30- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضى الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم : الإِيمَانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ - أَوْ بِضْعٌ وَسِتُّونَ - شُعْبَةً، فَأَفْضَلُهَا قَوْلُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ، وَأَدْنَاهَا إِمَاطَةُ الأَذَى عَنِ الطَّرِيقِ، وَالْحَيَاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإِيمَانِ. (مسلم - 35)

Хадис!
Абуҳурайраҳ, разияллоҳу ъанҳу мегӯяд!
Расулуллоҳ, саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам, гуфт!
Имон ҳафтоду чанд, ва ё шасту чанд, шоха дорад.
Болотарини онҳо, гуфтани ла илаҳа иллаллоҳ аст, ва поёнтарин мартабаи он, дур кардани чизҳои озор диҳанда аз роҳи гузар аст, ва ҳаё доштан, (як) шохаи аз эмон мебошад.
(Муслим - 35)