به چشمان تو مے بخشم همه دار و ندارم را
به لبخند تو مے بازم همه ایل و تبارم را

تو چون خورشیدے بے پایان دلم را گرم خواهے کرد
و من دست تو مے سپارم زمستان و بهارم را

دلم را خوب مے فهمے ،غمم را خوب مے دانے
بگیر از من به لبخندے تو این شبهاے تارم را

کمے باران ،کمے دریا ،کمے هم عصر پاییزی
و تو باشے همین کافے است قلب بے قرارم را

به چشمانت فقط باید کمے طعم غزل بخشید
که جدے تر بگیرے باز شعر ماندگارم را

همه ایمان من هستے در این بیراهه ے تردید
به لبخند تو مے بازم همه ایل و تبارم را