* * *

Бир сеҳрли кунда,
Бир гўзал кунда
Менинг қўлларимни сўрайди фалак,
Шунда зарраларим хўплайди қуёш,
Шунда барг кафтида ўйнайди юрак.
Кўзларимнинг маъюс қорачиғини
Чўқиб тугатади шодлик қушлари.
Паришон сочимга нигоҳин боғлаб,
Кўнглимни тўлдирар соғинч тушлари.
Эрксиз хаёлларим,
Тутқун хаёллар,
Райҳон нафасига беркинади жим.
Негадир тупроқни суя бошлайди,
Осмон юрагини кийган вужудим.
Бир юпанч қонимда умид ўстириб,
Шафақ айвонида тикар беланчак.
Бир сеҳрли кунда,
Бир гўзал кунда
Менинг қўлларимни сўрайди фалак.


✍Халима Ахмедова