Abituriyentligimda Said Ahmadning "Sobiq" hikoyasini o'qigandik. Hikoyada bir inson bir kunda 9 tonna paxta teradi va mashhur bo'lib ketishi, har kuni turli xil bayram, majlis, radiolarga chaqirilishi, ochig'ini aytganda, vaqtni zoyega ketkazadigan, hech kimga foydasiz bo'lgan majlis-u bayramlardan ortmasligi haqida yozilgan edi.
Bu asarni o'sha paytda o'qiganimizda kulgandik. Asar yozilganiga necha yil bo'ldi?!
Maktabda, dars bo'layotgan paytda ChQBT ustozimiz kirib kelib, hamma maktab hovlisiga yig'lishini, "Pajarni" bo'lganda, nimani, qanday qilishni tushuntirishi kerakligini aytishardi.
Maktabda, dars bo'layotgan paytda, qizlar\o'g'il bolalar tezda "Ma'naviyat" xonasiga yig'ilishini aytishardi. (Qizlarning bo'yanishi, kalta kiyishi, formasi, yoki ro'moli haqida qayta-qayta va yana qayta gapiraverardi. Shu gaplarni o'sha odamning o'ziga aytsa, "bunday gaplarni eshitmay" deb doim formada keladigan o'quvchi ham ularga qo'shilib "gap" eshitmasdi.)
Maktabda, dars bo'layotgan paytda, hamshiralar kirib, niqobimizni taqishimiz kerakligini aytishardi.
Maktabda, dars bo'layotgan paytda, "uchastkavoy" sumkamizni titishardi.(telefon, pirotexnika vositalari, sigaret va boshqalar)
Maktabda, dars bo'layotgan paytda.......
Hozirchi?! Faqat vaqtni oladigan oldi-sotdi gaplardan iborat majlislar-u tadbirlar yo'qmi?
Qancha-qancha qobiliyatlar shu bema'niliklar evaziga yo'q bo'lmayaptimi?