***
Дунё тушларимга кирди тунов кун,
Бор-будин қўлимга тутиб мастона.
Йиртилган кавушин ўпганимча жим,
Шоир бўламан деб йиғладим, она.

Ёқаси қундузлик мен учун эмас,
Баъзан тўкилгайдир етганда ошим.
Шоир бўламан-да, Дунёжон, бир пас,
Таъналардан тинмай айланса бошим.

Мен ўзимга-ўзим қисматдош шундай,
Нақадар узундир тақдирнинг қўли.
Дардимни элайман жавдари ундай,
Бир оғир карвонман – унмайди йўлим...
НИЛУФАР УМАРОВА