از زشتیای ما آدمایی که هیچ وقت واسه هیچکس لوس نشدیم اینکه هرباری که به یه آدم لوس برمیخوریم لحظه لحظه از علاقمون بش کم میشه چون حوصلمون سر میره چون برامون مضحک و مسخره میشه.
چون درداش برامون مث جوکه فانه دغدغه هاشو نمیفهمیم نکه نخوایم بفهمیما مضحکه قبلا هم گفتم مث اینه به کسی که تصادف کرده و تیراهن تو شکمشه از فرنچ ناخنت بگی میتونه قاتلت بشه...
میشه علاقمو کم نکنین!!!
میشه یکم درک کنین سعی کنین نکه جدی باشینا ولی قابل هضم باشین...