این‌طور هم نبوده که هیچ‌وقت زندگی نکردی. اون شبی که خوابت نمی‌برد و تو تاریکی روی تختت نشسته بودی و فکر می‌کردی، اون آهنگی که وقتی توی اتوبوس نشسته بودی با هندزفریت گوش دادی و از پنجره بیرون رو نگاه کردی، اون ناهاری که رو نیمکت پارک خوردی، اون سریالی که برای فرار از غمت دیدی، اون شبی که فرداش امتحان داشتی و تا صبح درس خوندی و نخوابیدی…
همه اون لحظاتی که تنهایی سپری کردی و توی خاطرت موندن یا شایدم نموندن. همونا خودِ خودِ زندگی بودن. زندگی دقیقا همین لحظه‌هایی بوده که در ظاهر اهمیتی نداشتن و بهشون بی‌توجه بودی. باور کن، همه‌ش همین بوده.