ایام نکرده اما می تواند شامل روزه گرفتن هم بشود، زیرا قطعا روزه جزو فضایل اعمال است....
1⃣امام نووی رحمه الله در شرح حدیث مسلم شماره 1176 می گوید: این گفته عایشه که: هیچگاه رسول خدا صلی الله علیه وسلم را ندیده ام که ده روز (اول ماه ذی الحجه) را روزه گرفته باشند که در روایت دیگر گفته: ده روز ذی الحجه را روزه نگرفتند، علماء فرموده اند: این حدیث مکروه بودن روزه در ده روز را میرساند ، و منظور از دهگانه در حدیث یعنی: ایام نُه روز اول ذی الحجه، علما گفته اند: این حدیث قابل تاویل است، چراکه روزه گرفتن نه تنها در این ایام مکروه نیست بلکه بسیار مستحب است خصوصا در روز نهم آن یعنی در روز عرفه، چنانکه احادیثی در فضیلت آن وارد شده است، و در صحیح بخاری آمده که: رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: هیچ عملی در ایام سال، بهتر از انجام آن، در این ایام نیست یعنی دهه اول ذی الحجه ....
پس این گفته عایشه رضی الله عنها چنین تاویل می شود که: پیامبر صلی الله علیه وسلم آن ایام را روزه نگرفت بخاطر آنکه احتمالا به بیماری دچار شده باشند و یا آنکه در سفری بوده باشند و یا دلایلی دیگری درکار بوده، و یا آنکه احتمالا خود عایشه پیامبر صلی الله علیه وسلم را ندیده باشند که ایشان روزه بوده اند، و لذا لازمه این سخن عایشه دلیل بر نگرفتن روزه نیست، و آنچه که این تاویل را تقویت می کند حدیث هنیده بن خالد از همسرش از یکی از ازواج پیامبر صلی الله علیه وسلم است که گفت: پیامبر صلی الله علیه وسلم نه روز ذی‌الحجه و روز عاشورا و سه روز هر ماه و اولین دوشنبه و پنج شنبه ماه را روزه می‌گرفت.. این حدیث را ابوداود و احمد و نسائی آورده اند و این لفظ ابوداود بود.
2⃣ شیخ ابن عثیمین می گوید: درباره روزه گرفتن در این ایام دو حدیث متعارض وارد شده است، در یکی از آن احادیث آمده که رسول خدا صلی الله علیه وسلم آن ایام را روزه نمی گرفتند و در حدیث دوم ذکر شده که ایشان آن ایام را روزه می گرفتند. امام احمد در مورد تعارض بین این دو حدیث گفته: حدیث ثابت بر نافی( نفی کننده) مقدمتر است، ولی بعضی دیگر از علما حدیث نفی را ترجیح داده اند؛ زیرا حدیث نافی از اثبات صحیح تر است، اما امام احمد هر دو حدیث را ثابت می داند، و گفته: حدیث ثابت بر نافی مقدم است. و ما (ابن عثیمین) می گوئیم: هرگاه دو حدیث تعارض داشتند؛ (حکم) هر دو ساقط خواهد شد بدون آنکه یکی از آن دو بر دیگری تقدم داشته باشد، پس ما به حدیث صحیح و عام :(ما من أیام العمل الصالح فیهن أحب إلی الله من هذه العشر): انجام عمل صالح در هیچ ایامی به اندازه ایام دهه نخست ذی الحجه نزد خدا محبوبتر نیست استناد می کنیم؛ پس عمل صالح در ایام دهه ذی الحجه و از جمله روزه گرفتن نزد خدا محبوتر از انجام عمل صالح در ده روز آخر رمضان است یعنی حتی از ده روز آخر رمضان نیز فضیلت بیشتری دارد، اما شبهای دهه ذی الحجه از شبهای آخر رمضان با فضیلت تر نیست با این وجود ایام دهگانه جزو ماه ذی الحجه است، مردم نیز از آن غافل شده اند، و مردم بر اساس عادتهایشان در این ایام بر قرائت قرآن و دیگر عبادات نمی افزایند و حتی گاهی بعضی از مردم تکبیر گفتن نیز بخل می ورزند (الممتع شرح زاد المستقنع جلد ۶ صفحه ۴۶۹)
✅خلاصه اینکه: سه حدیث صریح درباره روزه گرفتن در دهه نخست (نُه روز اول) ماه ذی الحجه وارد شده است که دو حدیث از آن سه حدیث ضعیف هستند و لذا مورد استناد ما نیستند، اما حدیث دیگر مورد اختلاف است و بعضی آنرا ضعیف دانسته و عده ای دیگر نیز آنرا صحیح می دانند و برای استحباب روزه گرفتن در ایام دهه ذی الحجه به آن استناد کرده اند، اما بعضی دیگر از علما به حدیث غیر صریح بخاری استناد جسته اند که در آن به فضیلت انجام اعمال صالح اشاره کرده است و قطعا روزه گرفتن یکی از اعمال صالح است. بنابراین می توان گفت که روزه گرفتن و قرائت قرآن و قیام شب و خواندن اذکار و دیگر عبادات در آن ایام فضیلت زیادی دارند و کسانی که خواهان فضیلت هستند شایسته است از آن ایام نهایت استفاده را بکنند، چه با روزه گرفتن باشد یا قرائت قرآن و یا قیام و نماز شب و یا تمام آن اعمال را انجام دهند...
3⃣ امام ابن قدامه در کتاب المغنی (کتاب الصیام) درباره آن ایام می گوید: تمام ایام دهه ذی الحجه شریف و بافضیلت است و اجر و ثواب عمل در آن چندبرابر می شود، و تلاش بیشتر برای انجام عبادت در آن ایام مستحب می باشد...
💫والله اعلم بالصواب💫
✨پرسش پاسخ شرعی
@Porseshpasokh1
✨آرشیو سوالات کانال
@arshivesoalat
1⃣امام نووی رحمه الله در شرح حدیث مسلم شماره 1176 می گوید: این گفته عایشه که: هیچگاه رسول خدا صلی الله علیه وسلم را ندیده ام که ده روز (اول ماه ذی الحجه) را روزه گرفته باشند که در روایت دیگر گفته: ده روز ذی الحجه را روزه نگرفتند، علماء فرموده اند: این حدیث مکروه بودن روزه در ده روز را میرساند ، و منظور از دهگانه در حدیث یعنی: ایام نُه روز اول ذی الحجه، علما گفته اند: این حدیث قابل تاویل است، چراکه روزه گرفتن نه تنها در این ایام مکروه نیست بلکه بسیار مستحب است خصوصا در روز نهم آن یعنی در روز عرفه، چنانکه احادیثی در فضیلت آن وارد شده است، و در صحیح بخاری آمده که: رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: هیچ عملی در ایام سال، بهتر از انجام آن، در این ایام نیست یعنی دهه اول ذی الحجه ....
پس این گفته عایشه رضی الله عنها چنین تاویل می شود که: پیامبر صلی الله علیه وسلم آن ایام را روزه نگرفت بخاطر آنکه احتمالا به بیماری دچار شده باشند و یا آنکه در سفری بوده باشند و یا دلایلی دیگری درکار بوده، و یا آنکه احتمالا خود عایشه پیامبر صلی الله علیه وسلم را ندیده باشند که ایشان روزه بوده اند، و لذا لازمه این سخن عایشه دلیل بر نگرفتن روزه نیست، و آنچه که این تاویل را تقویت می کند حدیث هنیده بن خالد از همسرش از یکی از ازواج پیامبر صلی الله علیه وسلم است که گفت: پیامبر صلی الله علیه وسلم نه روز ذی‌الحجه و روز عاشورا و سه روز هر ماه و اولین دوشنبه و پنج شنبه ماه را روزه می‌گرفت.. این حدیث را ابوداود و احمد و نسائی آورده اند و این لفظ ابوداود بود.
2⃣ شیخ ابن عثیمین می گوید: درباره روزه گرفتن در این ایام دو حدیث متعارض وارد شده است، در یکی از آن احادیث آمده که رسول خدا صلی الله علیه وسلم آن ایام را روزه نمی گرفتند و در حدیث دوم ذکر شده که ایشان آن ایام را روزه می گرفتند. امام احمد در مورد تعارض بین این دو حدیث گفته: حدیث ثابت بر نافی( نفی کننده) مقدمتر است، ولی بعضی دیگر از علما حدیث نفی را ترجیح داده اند؛ زیرا حدیث نافی از اثبات صحیح تر است، اما امام احمد هر دو حدیث را ثابت می داند، و گفته: حدیث ثابت بر نافی مقدم است. و ما (ابن عثیمین) می گوئیم: هرگاه دو حدیث تعارض داشتند؛ (حکم) هر دو ساقط خواهد شد بدون آنکه یکی از آن دو بر دیگری تقدم داشته باشد، پس ما به حدیث صحیح و عام :(ما من أیام العمل الصالح فیهن أحب إلی الله من هذه العشر): انجام عمل صالح در هیچ ایامی به اندازه ایام دهه نخست ذی الحجه نزد خدا محبوبتر نیست استناد می کنیم؛ پس عمل صالح در ایام دهه ذی الحجه و از جمله روزه گرفتن نزد خدا محبوتر از انجام عمل صالح در ده روز آخر رمضان است یعنی حتی از ده روز آخر رمضان نیز فضیلت بیشتری دارد، اما شبهای دهه ذی الحجه از شبهای آخر رمضان با فضیلت تر نیست با این وجود ایام دهگانه جزو ماه ذی الحجه است، مردم نیز از آن غافل شده اند، و مردم بر اساس عادتهایشان در این ایام بر قرائت قرآن و دیگر عبادات نمی افزایند و حتی گاهی بعضی از مردم تکبیر گفتن نیز بخل می ورزند (الممتع شرح زاد المستقنع جلد ۶ صفحه ۴۶۹)
✅خلاصه اینکه: سه حدیث صریح درباره روزه گرفتن در دهه نخست (نُه روز اول) ماه ذی الحجه وارد شده است که دو حدیث از آن سه حدیث ضعیف هستند و لذا مورد استناد ما نیستند، اما حدیث دیگر مورد اختلاف است و بعضی آنرا ضعیف دانسته و عده ای دیگر نیز آنرا صحیح می دانند و برای استحباب روزه گرفتن در ایام دهه ذی الحجه به آن استناد کرده اند، اما بعضی دیگر از علما به حدیث غیر صریح بخاری استناد جسته اند که در آن به فضیلت انجام اعمال صالح اشاره کرده است و قطعا روزه گرفتن یکی از اعمال صالح است. بنابراین می توان گفت که روزه گرفتن و قرائت قرآن و قیام شب و خواندن اذکار و دیگر عبادات در آن ایام فضیلت زیادی دارند و کسانی که خواهان فضیلت هستند شایسته است از آن ایام نهایت استفاده را بکنند، چه با روزه گرفتن باشد یا قرائت قرآن و یا قیام و نماز شب و یا تمام آن اعمال را انجام دهند...
3⃣ امام ابن قدامه در کتاب المغنی (کتاب الصیام) درباره آن ایام می گوید: تمام ایام دهه ذی الحجه شریف و بافضیلت است و اجر و ثواب عمل در آن چندبرابر می شود، و تلاش بیشتر برای انجام عبادت در آن ایام مستحب می باشد...
💫والله اعلم بالصواب💫
✨پرسش پاسخ شرعی
@Porseshpasokh1
✨آرشیو سوالات کانال
@arshivesoalat