ارمان د حرم...


احسان هروي...

ارمـان مي پـه زڔه د دیــدار د حرم
یادیږي مي تل ښکولی ښار د حرم
الله رانـصیب کـڔي دیدن یه یو ځل
چي ښکل کڔم په مینه منار د حرم

چی کـلی کوڅو کـی می ذکر کوی
مشــغـول وی الله اللهُ مـی وَ یَـی
دنیا وی ټول هیره حرم مي لـیدی
ټول ژوند وی ملنگ په دیار د حرم

طواف مي کوی ټوله شپه په کعبي
غرق وی بس په عشق د الله د بیتي
حسـین اذانـونه مـي تـل اوریدی
حسیـن منــارو د سهـــار د حـرم

حجـر الأسـود مي په ناز ښـکولوی
مقـام ابراهیـم تـه پـه ناز دریــدی
رحمت د ناوی لاندی تل لمدی دی
پـه سپینــو اوبـو د بهــار د حـرم

عرفـات جگو جگو غروته ورتـلی
صـفا او مروه په میـدان گرځـیدی
زمزم ده چینی په جامـو اوبـیدی
نظـر می وی تـل په گلـزار د حرم

واصل مي کڔي ربه تر دا سپین ارمان
زخمی زڔه زما په وصال کڔی درمان
په مینه به لیکـم احسـان په هـر دم
حـسین لکـه گــل دا اشعـار د حــرم