#ازدواج❤️
اوایل شانزده‌سالگی‌ام بود، که با عزیزجان روی همان نیمکت چوبی که اقاجان با چوب گردو درست کرده بود،داخل حیاط نشسته بودیم؛
همان حیاطی که حوض آبی رنگش شبیه آسمان،آبی بود وآرامش را به جان آدم می‌انداخت. عطر گل‌یاس فضا را پر کرده بود و هوش از سر آدم میپراند.
عزیزجان برایم تعریف میکرد:دختر قشنگم ازدواج شبیه خیار است، عطر و بویش دیوانه‌ات می‌کند اما خوب که دقت کنی می‌بینی اگر چاشنی‌ مخصوص را به آن اضافه نکنی، طعم خاصی ندارد.
زندگی مشترک هم همین است...
چاشنی مخصوص به خودش را دارد.
باید همیشه آن را همراهت داشته باشی و عمیق بهم پیوند بخورید که سیلاب مشکلات و تلخی ها نتوانند شما را از هم جدا کنند.
زندگی به ثانیه‌ها و دقیقه‌هایش است که چگونه می‌گذرند...
که چگونه چاشنی‌اش را به لحظات زندگی اضافه کنی که طعم عشق بدهد.
قطعا زندگی با چاشنی وفاداری و دوست‌داشتن طعمی دلنشین به خودش می‌گیرد.
طعم واقعی عشق در زمانه‌ی ناپایداری‌ها...
اما این را سرلوحه‌ی زندگی‌ات کن وهمیشه آویزه‌ی گوشَت کن.
زندگی کردن بالا، پایین دارد،
گاهی مزه‌ی زندگی هم مانند آخرخیار تلخ می‌شود.
با تمام تلخی ها... شیرینی ها...
ساز عاشقی را بنواز!
#صدف_اذر